Shiva Ashtakam 5 in Punjabi:
॥ ਸ਼੍ਰੀਸ਼ਿਵਾਸ਼੍ਟਕਮ੍ ੫ ॥
ਪੁਰਾਰਿਃ ਕਾਮਰਿਰ੍ਨੇਖਿਲਭਯਹਾਰੀ ਪਸ਼ੁਪਤਿ-
ਰ੍ਮਹੇਸ਼ੋ ਭੂਤੇਸ਼ੋ ਨਗਪਤਿਸੁਤੇਸ਼ੋ ਨਟਪਤਿਃ ।
ਕਪਾਲੀ ਯਜ੍ਞਾਲੀ ਵਿਬੁਧਦਲਪਾਲੀ ਸੁਰਪਤਿਃ
ਸੁਰਾਰਾਧ੍ਯਃ ਸ਼ਰ੍ਵੋ ਹਰਤੁ ਭਵਭੀਤਿਂ ਭਵਪਤਿਃ ॥ ੧ ॥
ਹੇ ਪੁਰ ਨਾਮਕ ਰਾਕ੍ਸ਼ਸਕੋ ਨਸ਼੍ਟ ਕਰਨੇਵਾਲੇ ਪੁਰਾਰਿ ਤਥਾ ਕਾਮਕੋ
ਭਸ੍ਮ ਕਰਨੇਵਾਲੇ ਕਾਮਾਰਿ! ਆਪ ਸਭੀ ਪ੍ਰਕਾਰਕੇ ਭਯਕੋ ਨਸ਼੍ਟ
ਕਰਨੇਵਾਲੇ ਹੈਂ । ਆਪ ਜੀਵੋਂਕੇ ਸ੍ਵਾਮੀ, ਮਹਾਨ ਐਸ਼ਵਰ੍ਯਸਮ੍ਪਨ੍ਨ,
ਭੂਤਗਣੋਂਕੇ ਅਧਿਪਤਿ, ਪਰ੍ਵਤਰਾਜ ਹਿਮਾਲਯਕੋ ਪੁਤ੍ਰੀ ਪਾਰ੍ਵਤੀਕੇ ਈਸ਼
ਤਥਾ ਨਟੇਸ਼੍ਵਰ ਹੈਂ । ਆਪ ਕਪਾਲ ਧਾਰਣ ਕਰਨੇਵਾਲੇ, ਯਜ੍ਞਸ੍ਵਰੂਪ,
ਦੇਵਸਮੁਦਾਯਕੇ ਪਾਲਕ ਤਥਾ ਦੇਵਤਾਓਂਕੇ ਸ੍ਵਾਮੀ ਹੈਂ । ਦੇਵੋਂਕੇ ਆਰਾਧ੍ਯ
ਏਵਂ ਸਂਸਾਰਕੇ ਸ੍ਵਾਮੀ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਰ੍ਵ! ਆਪ ਸਂਸਾਰਕੇ ਭਯਕਾ ਹਰਣ
ਕਰ ਲੇਂ ॥ ੧ ॥
ਸ਼ਯੇ ਸ਼ੂਲਂ ਭੀਮਂ ਦਿਤਿਜਭਯਦਂ ਸ਼ਤ੍ਰੁਦਲਨਂ
ਗਲੇ ਮੌਣ੍ਡੀਮਾਲਾਂ ਸ਼ਿਰਸਿ ਚ ਦਧਾਨਃ ਸ਼ਸ਼ਿਕਲਾਮ੍ ।
ਜਟਾਜੂਟੇ ਗਙ੍ਗਾਮਘਨਿਵਹਭਙ੍ਰਾਂ ਸੁਰਨਦੀਂ
ਸੁਰਾਰਾਧ੍ਯਃ ਸ਼ਰ੍ਵੋ ਹਰਤੁ ਭਵਭੀਤਿਂ ਭਵਪਤਿਃ ॥ ੨ ॥
ਆਪਕੇ ਹਾਥੋਂਮੇਂ ਸ਼ਤ੍ਰੁਓਂ ਏਵਂ ਦੈਤ੍ਯੋਂਕਾ ਸਂਹਾਰ ਕਰਨੇਵਾਲਾ
ਭਯਾਵਹ ਤ੍ਰਿਸ਼ੂਲ ਸੁਸ਼ੋਭਿਤ ਹੋ ਰਹਾ ਹੈ । ਆਪ ਗਲੇਮੇਂ ਮੁਣ੍ਡੋਂਕੋ ਮਾਲਾ
ਔਰ ਸਿਰਪਰ ਚਨ੍ਦ੍ਰਕਲਾਕੋ ਧਾਰਣ ਕਿਯੇ ਹੁਏ ਹੈਂ । ਆਪਕੋ ਜਟਾਓਂਮੇਂ
ਪਾਪੋਂਕੋ ਨਸ਼੍ਟ ਕਰਨੇਵਾਲੀ ਦੇਵਨਦੀ ਗਂਗਾ ਸੁਸ਼ੋਭਿਤ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈਂ ।
ਦੇਵੋਂਕੇ ਆਰਾਧ੍ਯ ਏਵਂ ਸਂਸਾਰਕੇ ਸ੍ਵਾਮੀ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਰ੍ਵ ! ਆਪ ਸਂਸਾਰਕੇ
ਭਯਕਾ ਹਰਣ ਕਰ ਲੇਂ ॥ ੨ ॥
ਭਵੋ ਭਰ੍ਗੋ ਭੀਮੋ ਭਵਭਯਹਰੋ ਭਾਲਨਯਨੋ
ਵਦਾਨ੍ਯਃ ਸਮ੍ਮਾਨ੍ਯੋ ਨਿਖਿਲਜਨਸੌਜਨ੍ਯਨਿਲਯਃ ।
ਸ਼ਰਣ੍ਯੋ ਬ੍ਰਹ੍ਮਣ੍ਯੋ ਵਿਬੁਧਗਣਗਣ੍ਯੋ ਗੁਣਨਿਧਿਃ
ਸੁਰਾਰਾਧ੍ਯਃ ਸ਼ਰ੍ਵੋ ਹਰਤੁ ਭਵਭੀਤਿਂ ਭਵਪਤਿਃ ॥ ੩ ॥
ਆਪ ਸਬਕੋ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਕਰਨੇਵਾਲੇ, ਪਾਪਕੋ ਭੂਁਜ ਡਾਲਨੇਵਾਲੇ, ਦੁਸ਼੍ਟ
ਜਨੋਂਕੋ ਡਰਾਨੇਵਾਲੇ ਤਥਾ ਸਂਸਾਰਕੇ ਭਯਕੋ ਦੂਰ ਕਰਨੇਵਾਲੇ ਹੈਂ । ਆਪਕੇ
ਲਲਾਟਪਰ ਨੇਤ੍ਰ ਸੁਸ਼ੋਭਿਤ ਹੈ । ਆਪ ਦਾਨ ਦੇਨੇਮੇਂ ਬਡ़ੇ ਉਦਾਰ, ਸਮ੍ਮਾਨ੍ਯ
ਔਰ ਸਭੀ ਲੋਗੋਂਕੇ ਲਿਯੇ ਸੌਜਨ੍ਯਧਾਮ ਹੈਂ, ਆਪ ਸ਼ਰਣ੍ਯ (ਸ਼ਰਣਾਗਤਕੋ
ਰਕ੍ਸ਼ਾ ਕਰਨੇਵਾਲੇ) , ਬ੍ਰਹ੍ਮਣ੍ਯ (ਬ੍ਰਾਹ੍ਮਣੋਂਕੋ ਰਕ੍ਸ਼ਾ ਕਰਨੇਵਾਲੇ) , ਦੇਵਗਣੋਂਮੇਂ
ਅਗ੍ਰਗਣ੍ਯ ਔਰ ਗੁਣੋਂਕੇ ਨਿਧਾਨ ਹੈਂ । ਦੇਵਤਾਓਂਕੇ ਆਰਾਧ੍ਯ ਏਵਂ ਸਂਸਾਰਕੇ
ਸ੍ਵਾਮੀ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਰ੍ਵ ! ਆਪ ਸਂਸਾਰਕੇ ਭਯਕਾ ਹਰਣ ਕਰ ਲੇਂ ॥ ੩ ॥
ਤ੍ਵਮੇਵੇਦਂ ਵਿਸ਼੍ਵਂ ਸਜਸਿ ਸਕਲਂ ਬ੍ਰਹ੍ਮਵਪੁਸ਼ਾ
ਤਥਾ ਲੋਕਾਨ੍ ਸਰ੍ਵਾਨਵਸਿ ਹਰਿਰੂਪੇਣ ਨਿਯਤਮ੍ ।
ਲਯਂ ਲੀਲਾਧਾਮ ਤ੍ਰਿਪੁਰਹਰਰੂਪੇਣ ਕੁਰੁਸ਼ੇ
ਤ੍ਵਦਨ੍ਯੋ ਨੋ ਕਸ਼੍ਚਿਜ੍ਜਗਤਿ ਸਕਲੇਸ਼ੋ ਵਿਜਯਤੇ ॥ ੪ ॥
ਬ੍ਰਹ੍ਮਾਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਆਪ ਹੀ ਇਸ ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਵਕੀ ਰਚਨਾ ਕਰਤੇ ਹੈਂ, ਵਿਸ਼੍ਣੁਰੂਪਮੇਂ
ਇਨ ਸਭੀ ਲੋਕੋਂਕੋ ਰਕ੍ਸ਼ਾ ਭੀ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤਰੂਪਸੇ ਆਪ ਹੀ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਔਰ
ਹੇ ਲੀਲਾਧਾਮ ! ਤ੍ਰਿਪੁਰਹਰਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਆਪ ਹੀ ਇਸ ਸਂਸਾਰਕਾ ਪ੍ਰਲਯ ਭੀ
ਕਰਤੇ ਹੈਂ । ਸਂਸਾਰਮੇਂ ਆਪਕੇ ਅਤਿਰਿਕ੍ਤ ਅਨ੍ਯ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਜੋ ਸਬਸੇ
ਅਧਿਕ ਉਤ੍ਕਸ਼੍ਟ (ਸਕਲੇਸ਼) ਕਹਾ ਜਾ ਸਕੇ । ਆਪਕੋ ਜਯ ਹੋ ॥ ੪ ॥
ਯਥਾ ਰਜ੍ਜੌ ਭਾਨਂ ਭਵਤਿ ਭੁਜਗਸ੍ਯਾਨ੍ਧਕਰਿਪੋ
ਤਥਾ ਮਿਥ੍ਯਾਜ੍ਞਾਨਂ ਸਕਲਵਿਸ਼ਯਾਣਾਮਿਹ ਭਵੇ ।
ਤ੍ਵਮੇਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ਸਰ੍ਗਸ੍ਥਿਤਿਲਯਵਿਤਾਨਂ ਵਿਤਨੁਸ਼ੇ
ਭਵੇਨ੍ਮਾਯਾ ਤਤ੍ਰ ਪ੍ਰਕਤਿਪਦਵਾਚ੍ਯਾ ਸਹਚਰੀ ॥ ੫ ॥
ਹੇ ਅਨ੍ਧਕਾਸੁਰਕੇ ਨਾਸ਼ਕ ! ਇਸ ਸਂਸਾਰਮੇਂ ਸਭੀ ਵਿਸ਼ਯੋਂਕਾ ਜ੍ਞਾਨ ਵੈਸੇ
ਹੀ ਝੂਠਾ ਹੈ, ਜੈਸੇ ਰਜ੍ਜੁਮੇਂ ਸਰ੍ਪਕਾ ਜ੍ਞਾਨ । ਆਪ ਹੀ ਸਸ਼੍ਟਿ, ਸ੍ਥਿਤਿ ਔਰ
ਪ੍ਰਲਯਕੇ ਵਿਸ੍ਤਾਰਮੇਂ ਏਕਮਾਤ੍ਰ ਮੂਲਕਾਰਣ ਹੈਂ । ਪ੍ਰਕਤਿ ਕਹਲਾਨੇਵਾਲੀ
ਮਾਯਾ ਇਸ ਕਾਰ੍ਯਮੇਂ ਕੇਵਲ ਆਪਕੀ ਸਹਾਯਿਕਾ ਹੀ ਜਾਨ ਪਡ़ਤੀ ਹੈ ॥ ੫ ॥
ਪ੍ਰਭੋ ਸਾऽਨਿਰ੍ਵਾਚ੍ਯਾ ਚਿਤਿਵਿਰਹਿਤਾ ਵਿਭ੍ਰਮਕਰੀ
ਤਵਚ੍ਛਾਯਾਪਤ੍ਤ੍ਯਾ ਸਕਲਘਟਨਾਮਞ੍ਚਤਿ ਸਦਾ ।
ਰਥੋ ਯਨ੍ਤੁਰ੍ਯੋਗਾਦ੍ ਵ੍ਰਜਤਿ ਪਦਵੀਂ ਨਿਰ੍ਭਯਤਯਾ
ਤਥੈਵਾਸੌ ਕਤ੍ਰੀ ਤ੍ਵਮਸਿ ਸ਼ਿਵ ਸਾਕ੍ਸ਼ੀ ਤ੍ਰਿਜਗਤਾਮ੍ ॥ ੬ ॥
ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ! ਆਪਕੀ ਵਹ (ਮਾਯਾ) ਅਨਿਰ੍ਵਚਨੀਯ ਹੈ (ਇਸੇ ਨ ਸਤ੍ ਕਹਾ
ਜਾ ਸਕਤਾ ਹੈ ਔਰ ਨ ਅਸਤ੍) , ਇਸਮੇਂ ਚੈਤਨ੍ਯਕਾ ਅਭਾਵ ਹੈ । ਯਹ ਭ੍ਰਮ
ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਕਰਨੇਵਾਲੀ ਹੈ । ਆਪਕੀ ਸਹਾਯਤਾ ਪਾਕਰ ਵਹ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣ ਘਟਨਾਏਁ
ਵੈਸੇ ਹੀ ਘਟਾਯਾ ਕਰਤੀ ਹੈਂ, ਜੈਸੇ ਜਡ़ ਰਥ ਅਪਨੇ ਗਨ੍ਤਵ੍ਯਤਕ ਨਿਰ੍ਭਯ
ਦੌਡ़ਤਾ ਦਿਖਾਯੀ ਦੇਤਾ ਹੈ, ਕਿਂਤੁ ਉਸਕੇ ਦੌਡ़੍ਨੇਮੇਂ ਸਾਰਥਿਕੀ ਸਹਾਯਤਾ
ਰਹਤੀ ਹੈ । ਇਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰਸੇ ਯਹ ਮਾਯਾ ਭੀ ਕਰ੍ਤ੍ਰੀ ਦਿਖਾਯੀ ਦੇਤੀ ਹੈ। ਹੇ ਸ਼ਿਵ!
ਆਪ ਹੀ ਤੀਨੋਂ ਲੋਕੋਂਕੇ ਸਾਕ੍ਸ਼ੀ ਹੈਂ ॥ ੬ ॥
ਨਮਾਮਿ ਤ੍ਵਾਮੀਸ਼ਂ ਸਕਲਸੁਖਦਾਤਾਰਮਜਰਂ
ਪਰੇਸ਼ਂ ਗੌਰੀਸ਼ਂ ਗਣਪਤਿਸੁਤਂ ਵੇਦਵਿਦਿਤਮ੍ ।
ਵਰੇਣ੍ਯਂ ਸਰ੍ਵਜ੍ਞਂ ਭੁਜਗਵਲਯਂ ਵਿਸ਼੍ਣੁਦਯਿਤਂ
ਗਣਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼ਂ ਦਕ੍ਸ਼ਂ ਪ੍ਰਣਤਜਨਤਾਪਾਰ੍ਤਿਹਰਣਮ੍ ॥ ੭ ॥
ਆਪ ਈਸ਼ ਹੈਂ, ਸਮਸ੍ਤ ਸੁਖੋਂਕੋ ਦੇਨੇਵਾਲੇ ਹੈਂ, ਅਜਰ ਹੈਂ, ਪਰਾਤ੍ਪਰ
ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਹੈਂ । ਆਪ ਪਾਰ੍ਵਤੀਕੇ ਪਤਿ ਹੈਂ, ਗਣੇਸ਼ਜੀ ਆਪਕੇ ਪੁਤ੍ਰ ਹੈਂ।
ਆਪਕਾ ਪਰਿਚਯ ਵੇਦੋਂਕੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਹੀ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੋਤਾ ਹੈ । ਆਪ ਵਰਣੀਯ
ਤਥਾ ਸਬ ਕੁਛ ਜਾਨਨੇਵਾਲੇ ਹੈਂ, ਆਭੂਸ਼ਣਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਆਪ ਸਰ੍ਪਕਾ
ਕਂਕਣ ਧਾਰਣ ਕਰਤੇ ਹੈਂ । ਆਪ ਭਗਵਾਨ ਵਿਸ਼੍ਣੁਕੋ ਪ੍ਰਿਯ (ਯਾ ਵਿਸ਼੍ਣੁਕੇ
ਪ੍ਰਿਯ) ਹੈਂ, ਆਪ ਗਣਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼, ਦਕ੍ਸ਼ ਤਥਾ ਸ਼ਰਣਾਗਤੋਂਕੋ ਵਿਪਤ੍ਤਿਯੋਂਕਾ
ਨਾਸ਼ ਕਰਨੇਵਾਲੇ ਹੈਂ, ਆਪਕੋ ਮੈਂ ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਕਰਤਾ ਹੂਁ ॥ ੭ ॥
ਗੁਣਾਤੀਤਂ ਸ਼ਮ੍ਭੁਂ ਬੁਧਗਣਮੁਖੋਦ੍ਗੀਤਯਸ਼ਸਂ
ਵਿਰੂਪਾਕ੍ਸ਼ਂ ਦੇਵਂ ਧਨਪਤਿਸਖਂ ਵੇਦਵਿਨੁਤਮ੍ ।
ਵਿਭੁਂ ਨਤ੍ਵਾ ਯਾਚੇ ਭਵਤੁ ਭਵਤਃ ਸ਼੍ਰੀਚਰਣਯੋ-
ਰ੍ਵਿਸ਼ੁਦ੍ਧਾ ਸਦ੍ਭਕ੍ਤਿਃ ਪਰਮਪੁਰੁਸ਼ਸ੍ਯਾਦਿਵਿਦੁਸ਼ਃ ॥ ੮ ॥
ਹੇ ਵਿਰੂਪਾਕ੍ਸ਼ (ਤ੍ਰਿਨਯਨ) ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ! ਆਪ ਪ੍ਰਕਤਿਕੇ ਗੁਣੋਂਸੇ
ਅਤੀਤ ਹੈਂ । ਆਪਕੇ ਯਸ਼ਕਾ ਗਾਨ ਵਿਦ੍ਟਜ੍ਜਨ ਕਿਯਾ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਤਥਾ ਵੇਦੋਂਕੇ
ਦ੍ਵਾਰਾ ਆਪਕੀ ਸ੍ਤੁਤਿ ਕੀ ਗਯੀ ਹੈ । ਆਪ ਕੁਬੇਰਕੇ ਮਿਤ੍ਰ ਔਰ ਵ੍ਯਾਪਕ ਹੈਂ,
ਆਪਕੋ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਯਹ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾ ਕਰਤਾ ਹੂਁ ਕਿ ਪਰਮ ਪੁਰੁਸ਼ ਔਰ
ਆਦਿ ਵਿਦ੍ਵਾਨ ਆਪਕੇ ਸ਼੍ਰੀਚਰਣੋਂਮੇਂ ਮੇਰੀ ਵਿਸ਼ੁਦ੍ਧ ਸਦ੍ਭਕ੍ਤਿ ਬਨੀ ਰਹੇ ॥ ੮ ॥
ਸ਼ਙ੍ਕਰੇ ਯੋ ਮਨਃ ਕਤ੍ਵਾ ਪਠੇਚ੍ਛ੍ਰੀਸ਼ਙ੍ਕਰਾਸ਼੍ਟਕਮ੍ ।
ਪ੍ਰੀਤਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਮਹਾਦੇਵੋ ਦਦਾਤਿ ਸਕਲੇਪ੍ਸਿਤਮ੍ ॥ ੯ ॥
ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਂਕਰਮੇਂ ਚਿਤ੍ਤ ਲਗਾਕਰ ਜੋ ਇਸ ऽ ਸ਼੍ਰੀਸ਼ਿਵਾਸ਼੍ਟਕऽ ਕਾ
ਪਾਠ ਕਰੇਗਾ, ਉਸਪਰ ਵੇ ਪ੍ਰਸਨ੍ਨ ਹੋਂਗੇ ਔਰ ਉਸਕੋ ਸਮਸ੍ਤ
ਕਾਮਨਾਓਂਕੋ ਪੂਰ੍ਣ ਕਰ ਦੇਂਗੇ ॥ ੯ ॥
॥ ਇਤਿ ਸ਼੍ਰੀਸ਼ਿਵਾਸ਼੍ਟਕਂ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਮ੍ ॥
॥ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸ਼੍ਰੀਸ਼ਿਵਾਸ਼੍ਟਕ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣ ਹੁਆ ॥
ਮ੍ਹਾਰੇ ਘਰ ਰਮਤੋ ਜੋਗਿਯਾ ਤੂ ਆਵ ।
ਕਾਨਾਁ ਬਿਚ ਕੁਂਡਲ, ਗਲੇ ਬਿਚ ਸੇਲੀ, ਅਂਗ ਭਭੂਤ ਰਮਾਯ ॥
ਤੁਮ ਦੇਖ੍ਯਾਁ ਬਿਣ ਕਲ ਨ ਪਰਤ ਹੈ, ਗ੍ਰਿਹ ਅਂਗਣੋ ਨ ਸੁਹਾਯ ।
ਮੀਰਾਁ ਕੇ ਪ੍ਰਭੁ ਹਰਿ ਅਬਿਨਾਸੀ, ਦਰਸਨ ਦੌ ਣ ਮੋਕੂਁ ਆਯ ॥
(ਮੀਰਾਁ-ਪਦਾਵਲੀ)
Also Read:
Shiva Astotram 5 in Hindi | English | Bengali | Gujarati | Punjabi | Kannada | Malayalam | Oriya | Telugu | Tamil
