Padmanabha Satakam is a beautiful devotional poem directly addressed to Lord Padmanabha, the presiding deity of the kingdom, by Maharaja Swathi Tirunal of Travancore. The significant contribution of the Maharaja to the world of Carnatic music is well-known. In Padmanabha Satakam the poet follows the style of Narayaneeyam composed by another great Sanskrit scholar and poet, Meppathur Narayana Bhattathiri. Bhattathiri has condensed Srimad Bhagavatam in 1000slokas of unsurpassed poetic beauty and depth of devotion. Padmanabha Satakam is a more condensed version of Srimad Bhagavatam (or, we can say, of Narayeneeyam) in 100 slokas of great poetic merit where the poet has poured out his heart to his favorite deity Lord Padmanabha.
The poem is divided into 10 Daskas containing 10 slokas each. The commentator (Sri Guruswamy)has included a brief synopsis of the contents of the Dasaka in a couplet or two which are also included in the text.
Padmanabhashatakam Lyrics in Malayalam:
॥ ശ്രീപദ്മനാഭശതകം ॥
മഹാരാജാ സ്വാതി തിരുനാള്‍ വിരചിതം
॥ ശ്രീ ഗണേശായ നമഃ ॥
॥ പ്രഥമം ദശകം ॥
യാ തേ പാദസരോജധൂലിരനിശം ബ്രഹ്മാദിഭിര്‍നിസ്പൃഹൈഃ
ഭക്ത്യാ സന്നതകന്ധരൈഃ സകുതുകം സന്ധാര്യമാണാ ഹരേ ।
യാ വിശ്വം പ്രപുനാതി ജാലമചിരാത് സംശോഷയത്യംഹസാം
സാ മാം ഹീനഗുണം പുനാതു നിതരാം ശ്രീപദ്മനാഭാന്വഹം ॥ 1 ॥
സത്ത്വൈകപ്രവണാശയാ മുനിവരാ വേദൈഃ സ്തുവന്തഃ പരൈഃ
ത്വന്‍മാഹാത്മ്യപയോനിധേരിഹപരം നാദ്യാപി പാരങ്ഗതാഃ ।
ഏവം സത്യഹമല്‍പബുദ്ധിരവശഃ സ്തോതും കഥം ശക്നുയാം
ത്വത്കാരുണ്യമൃതേ ഹരേ! തരതി കഃ പോതം വിനാ സാഗരം ॥ 2 ॥
തസ്മാച്ഛിന്ധി മദീയമോഹമഖിലം സംസാരബന്ധാവഹം
ഭക്തിം ത്വത്പദയോര്‍ദിശ സ്ഥിരതരാം സര്‍വാപദുന്‍മീലിനീം ।
വാണീം ത്വത്പദവര്‍ണനേ പടുതമാം വിദ്വജ്ജനാഹ്ലാദിനീം
ദേഹി ത്വത്പദസേവകായ നനു മേ കാരുണ്യവാരാംനിധേ ॥ 3 ॥
യേനേദം ഭുവനം തതം സ്വബലതോ യസ്യാജ്ഞയോദേത്യഹര്‍-
നാഥോ വാത്യനിലോ ദഹത്യപി ശിഖിഃ സര്‍വേഽപി യന്നിര്‍മിതാഃ ।
യശ്ചേദം സകലം ജഗത്സ്വജഠരേ ധത്തേ ച കല്‍പാവധൌ
തത്താദൃഗ്വിഭവേ ത്വയി പ്രമുദിതേ കിം വാ ദുരാപം നൃണാം ॥ 4 ॥
ഭക്താനാമഖിലേപ്സിതാര്‍ഥഘടനേ ബദ്ധോദ്യമസ്ത്വം ഹരേ!
നിത്യം ഖല്വിതി ബോദ്ധ്യമസ്തി ബഹുശോ ദേവ! പ്രമാണം മമ ।
നോ ചേദ്വ്യാസവചസ്തവൈവ വചനം വേദോപഗീതം വചോ
ഹാ രഥ്യാജനവാദവദ്ബത ഭവേന്‍മിഥ്യാ രമാവല്ലഭ! ॥ 5 ॥
ഇന്ദ്രദ്യുംനനൃപഃ കരീന്ദ്രജനനം പ്രാപ്തോഽഥ ശാപേന വൈ
നക്രാക്രാന്തപദോ വിമോചനപടുര്‍നാഭൂത്സഹസ്രം സമാഃ ।
ഭൂയസ്ത്വാമയമര്‍ചയന്‍ സരസിജൈഃ ശുണ്ഡോദ്ധൃതൈഃ സാദരം
സാരൂപ്യം സമവാപ ദേവ ഭവതോ നക്രോഽപി ഗന്ധര്‍വതാം ॥ 6 ॥
പാപഃ കശ്ചിദജാമിലാഖ്യധരണീദേവോഽവസത്സന്തതം
സ്വൈരിണ്യാ സഹ കാമമോഹിതമതിസ്ത്വാം വിസ്മരന്‍ മുക്തിദം ।
അന്തേ ചാഹ്വയദീശ! ഭീതഹൃദയോ നാരായണേത്യാത്മജം
നീതഃ സോഽപി ഭവദ്ഭടൈസ്തവപദം സംരുധ്യ യാംയാന്‍ ഭടാന്‍ ॥ 7 ॥
പാഞ്ചാലീം നൃപസന്നിധൌ ഖലമതിര്‍ദുശ്ശാസനഃ പുഷ്പിണീം
ആകര്‍ഷശ്ചികുരേണ ദീനവദനാം വാസഃ സമാക്ഷിപ്തവാന്‍ ।
യാവത്സാ ഭുവനൈകബന്ധുമവശാ സസ്മാര ലജ്ജാകുലാ
ക്രോശന്തീ വ്യതനോഃ പടൌഘമമലം തസ്യാസ്ത്വനന്തം ഹരേ ! ॥ 8 ॥
യാമാര്‍ധേന തു പിങ്ഗലാ തവ പദം പ്രാപ്താ ഹി വാരാങ്ഗനാ
ബാലഃ പഞ്ചവയോയുതോ ധ്രുവപദം ചൌത്താനപാദിര്‍ഗതഃ ।
യാതശ്ചാപി മൃകണ്ഡുമൌനിതനയഃ ശൌരേ! ചിരം ജീവിതം
നാഹം വക്തുമിഹ ക്ഷമസ്തവ കൃപാലഭ്യം ശുഭം പ്രാണിനാം ॥ 9 ॥
ഏവം ഭക്തജനൌഘകല്‍പകതരും തം ത്വാം ഭജന്തഃ ക്ഷണം
പാപിഷ്ഠാ അപി മുക്തിമാര്‍ഗമമലം കേ കേ ന യാതാ വിഭോ! ।
സ ത്വം മാമപി താവകീനചരണേ ഭക്തം വിധായാനതം
സ്യാനന്ദൂരപുരേശ! പാലയ മുദാ താപാന്‍മമാപാകുരു ॥ 10 ॥
॥ ദ്വിതീയം ദശകം ॥
പിബന്തി യേ ത്വച്ചരിതാമൃതൌഘം
സ്മരന്തി രൂപം തവ വിശ്വരംയം ।
ഹരന്തി കാലം ച സഹ ത്വദീയൈഃ
മന്യേഽത്ര താന്‍ മാധവ ധന്യധന്യാന്‍ ॥ 1 ॥
സദാ പ്രസക്താം വിഷയേഷ്വശാന്താം
മതിം മദീയാം ജഗദേകബന്ധോ! ।
തവൈവ കാരുണ്യവശാദിദാനീം
സന്‍മാര്‍ഗഗാം പ്രേരയ വാസുദേവ! ॥ 2 ॥
ദൃശൌ ഭവന്‍മൂര്‍തിവിലോകലോലേ
ശ്രുതീ ച തേ ചാരുകഥാപ്രസക്തേ ।
കരൌ ച തേ പൂജനബദ്ധതൃഷ്ണൌ
വിധേഹി നിത്യം മമ പങ്കജാക്ഷ ! ॥ 3 ॥
നൃണാം ഭവത്പാദനിഷേവണം തു
മഹൌഷധം സംസൃതിരോഗഹാരീ ।
തദേവ മേ പങ്കജനാഭ ഭൂയാത്
ത്വന്‍മായയാ മോഹിതമാനസസ്യ ॥ 4 ॥
യദീഹ ഭക്തിസ്തവപാദപദ്മേ
സ്ഥിരാ ജനാനാമഖിലാര്‍തിഹന്ത്രീ ।
തദാ ഭവേന്‍മുക്തിരഹോ കരസ്ഥാ
ധര്‍മാര്‍ഥകാമാഃ കിമു വര്‍ണനീയാഃ ॥ 5 ॥
വേദോദിതാഭിര്‍വ്രതസത്ക്രിയാഭിര്‍-
നശ്യത്യഘൌഘോ ന ഹി വാസനാ തു ।
ത്വത്പാദസേവാ ഹരതി ദ്വയം യത്
തസ്മാത്സ്ഥിരാ സൈവ മമാശു ഭൂയാത് ॥ 6 ॥
ത്വദീയനാമസ്മൃതിരപ്യകസ്മാദ്
ധുനോതി പാപൌഘമസംശയം തത് ।
യദ്വദ്ഗദാനൌഷധമാശു ഹന്തി
യഥാ കൃശാനുര്‍ഭുവി ദാരുകൂടം ॥ 7 ॥
യദ്യത്സ്മരന്‍ പ്രോജ്ഝതി ദേഹമേതത്
പ്രയാണകാലേ വിവശോഽത്ര ദേഹീ ।
തത്തത്കിലാപ്നോതി യദന്യഭാവേ
തസ്മാത്തവൈവ സ്മൃതിരസ്തു നിത്യം ॥ 8 ॥
അനേകധര്‍മാന്‍ പ്രചരന്‍മനുഷ്യഃ
നാകേ നു ഭുങ്ക്തേ സുഖമവ്യലീകം ।
തസ്യാവധൌ സമ്പതതീഹഭൂമൌ
ത്വത്സേവകോ ജാതു ന വിച്യുതഃ സ്യാത് ॥ 9 ॥
തസ്മാത്സമസ്താര്‍തിഹരം ജനാനാം
സ്വപാദഭാജാം ശ്രുതിസാരമൃഗ്യം ।
തവാദ്യ രൂപം പരിപൂര്‍ണസത്വം
രമാമനോഹാരി വിഭാതു ചിത്തേ ॥ 10 ॥
॥ തൃതീയം ദശകം ॥
ദിനമനുപദയുഗ്മം ഭാവയേയം മുരാരേ
കുലിശശഫരമുഖ്യൈശ്ചിഹ്നിതേ ചാരു ചിഹ്നൈഃ ।
നഖമണിവിധുദീപ്ത്യാ ധ്വസ്തയോഗീന്ദ്രചേതോ –
ഗതതിമിരസമൂഹം പാടലാംഭോജശോഭം ॥ 1 ॥
യദുദിതജലധാരാ പാവനീ ജഹ്നുകന്യാ
പുരഭിദപി മഹാത്മാ യാം ബിഭര്‍തി സ്വമൂര്‍ധ്നാ ।
ഭുജഗശയന! തത്തേ മഞ്ജുമഞ്ജീരയുക്തം
മുഹുരപി ഹൃദി സേവേ പാദപദ്മം മനോജ്ഞം ॥ 2 ॥
മുരഹര! തവ ജങ്ഘേ ജാനുയുഗ്മം ച സേവേ
ദുരിതഹര തഥോരൂ മാംസളൌ ചാരുശോഭൌ ।
കനകരുചിരചേലേനാവൃതൌ ദേവ! നിത്യം
ഭുവനഹൃദയമോഹം സംയഗാശങ്ക്യ നൂനം ॥ 3 ॥
മണിഗണയുതകാഞ്ചീദാമ സത്കിങ്കിണീഭിഃ
മുഖരതമമമേയം ഭാവയേ മധ്യദേശം ।
നിഖിലഭുവനവാസസ്ഥാനമപ്യദ്യ കുക്ഷിം
മുഹുരജിത! നിഷേവേ സാദരം പദ്മനാഭ! ॥ 4 ॥
ഭവഹരണ! തഥാ ശ്രീവത്സയുക്തം ച വക്ഷോ-
വിലസദരുണഭാസം കൌസ്തുഭേനാങ്ഗ കണ്ഠം ।
മണിവലയയുതം തേ ബാഹുയുഗ്മം ച സേവേ
ദനുജകുലവിനാശായോദ്യതം സന്തതം യത് ॥ 5 ॥
വരദ ജലധിപുത്ര്യാ സാധു പീതാമൃതം തേ
ത്വധരമിഹ ഭജേഽഹം ചാരുബിംബാരുണാഭം ।
വിമലദശനപങ്ക്തിം കുന്ദസദ്കുഡ്മലാഭാം
മകരനിഭവിരാജത്കുണ്ഡലോല്ലാസി ഗണ്ഡം ॥ 6 ॥
തിലകുസുമസമാനാം നാസികാം ചാദ്യ സേവേ
ഗരുഡഗമന! ചില്യൌ ദര്‍പകേഷ്വാസതുല്യൌ ।
മൃഗമദകൃതപുണ്ഡ്രം താവകം ഫാലദേശം
കുടിലമളകജാലം നാഥ നിത്യം നിഷേവേ ॥ 7 ॥
സജലജലദനീലം ഭാവയേ കേശജാലം
മണിമകുടമുദഞ്ചത്കോടിസൂര്യപ്രകാശം ।
പുനരനഘ! മതിം മേ ദേവ! സങ്കോച്യ യുഞ്ജേ
തവ വദനസരോജേ മന്ദഹാസേ മനോജ്ഞേ ॥ 8 ॥
ഗിരിധര തവ രൂപം ത്വീദൃശം വിശ്വരംയം
മമ വിഹരതു നിത്യം മാനസാംഭോജമധ്യേ ।
മനസിജശതകാന്തം മഞ്ജുമാധുര്യസാരം
സതതമപി വിചിന്ത്യം യോഗിഭിഃ ത്യക്തമോഹൈഃ ॥ 9 ॥
അഥ ഭുവനപതേഽഹം സര്‍ഗവൃദ്ധിക്രമം വൈ
കിമപി കിമപി വക്തും പ്രാരഭേ ദീനബന്ധോ ।
പരപുരുഷ! തദര്‍ഥം ത്വത്കൃപാ സമ്പതേന്‍മ-
യ്യകൃതസുകൃതജാലൈര്‍ദുര്ലഭാ പങ്കജാക്ഷ ! ॥ 10 ॥
॥ ചതുര്‍ഥം ദശകം ॥
താവകനാഭിസരോജാത്
ജാതോ ധാതാ സമസ്തവേദമയഃ ।
ശംസതി സകലോ ലോകോ
യം കില ഹിരണ്യഗര്‍ഭ ഇതി ॥ 1 ॥
തദനു സ വിസ്മിതചേതാഃ
ചതസൃഷു ദിക്ഷു സാധു സമ്പശ്യന്‍ ।
സമഗാദച്യുത തൂര്‍ണം
ചതുരാനനതാമിഹാഷ്ടനയനയുതാം ॥ 2 ॥
ദൃഷ്ട്വാ കമലം സോഽയം
തന്‍മൂലാം തവ തനും ത്വസമ്പശ്യന്‍ ।
കോഽഹം നിശ്ശരണോഽജം
കസ്മാദജനീതി ദേവ! ചിന്തിതവാന്‍ ॥ 3 ॥
ജ്ഞാതും തത്വം സോഽയം
സരസിജനാളാധ്വനാ ത്വധോ ഗത്വാ ।
യോഗബലേന മനോജ്ഞാം
തവ തനുമഖിലേശ! നാപ്യപശ്യദഹോ ॥ 4 ॥
താവദ്ദുഖിതഹൃദയഃ
പുനരപി ച നിവൃത്യ പൂര്‍വവജ്ജലജേ ।
താവക കരുണാമിച്ഛന്‍
ചക്രേ സമാധിമയി! ഭഗവന്‍ ॥ 5 ॥
വത്സരശതകസ്യാന്തേ
ദൃഢതരതപസാ പരിവിധൂതഹൃദയമലഃ ।
സ വിധിരപശ്യത്സ്വാന്തേ
സൂക്ഷ്മതയാ തവ തനും തു സുഭഗതമാം ॥ 6 ॥
പുനരിഹ തേന നുതസ്ത്വം
ശക്തിമദാസ്തസ്യ ഭുവനനിര്‍മാണേ ।
പൂര്‍വം ത്വസൃജത്സോഽയം
സ്ഥാവരജങ്ഗമമയം തു സകലജഗത് ॥ 7 ॥
സനകമുഖാന്‍ മുനിവര്യാന്‍
മനസാഹ്യസൃജത്തവാങ്ഘ്രിരതഹൃദയാന്‍ ।
സൃഷ്ടൌ തു തേ നിയുക്താഃ
ജഗൃഹുര്‍വാണീം ന വൈധസീം ഭൂമന്‍! ॥ 8 ॥
അങ്ഗാദഭവംസ്തൂര്‍ണം
നാരദമുഖ്യാ മുനീശ്വരാസ്തസ്യ ।
മനുശതരൂപാത്മാസൌ
മാനുഷസൃഷ്ടിം ചകാര കമലഭവഃ ॥ 9 ॥
സര്‍ഗസ്ഥിതിലയമൂലം
സുരമുനിജാലൈരമേയമഹിമാനം ।
തം ത്വാമേവ പ്രണമന്‍
മുദമതുലാം പദ്മനാഭ! കലയാമി ॥ 10 ॥
॥ പഞ്ചമം ദശകം ॥
ഭുവോ ഭാരം ഹര്‍തും നിയതമവതാരാംസ്തു ഭവതോ
നിയുങ്ക്തേ വക്തും മാമപി ജഡധിയം ഭക്തിരധുനാ ।
തദര്‍ഥം കൃത്വാ മാമനുപമപടും പാലയ ഹരേ
ഭവത്പാദാംഭോജപ്രവണഹൃദയം ദേവ സദയം ॥ 1 ॥
ഹയഗ്രീവാഖ്യേന ത്രിദശരിപുണാ വേദനിവഹേ
ഹൃതേ നിദ്രാണസ്യാംബുരുഹജനുഷോ ഹന്ത വദനാത് ।
നിഹന്തും ദുഷ്ടം തം വിനിഹിതമതിസ്ത്വം പുരുദയാ-
പയോധിസ്തൂര്‍ണം വൈ ദധിത ബത മാത്സ്യം കില വപുഃ ॥ 2 ॥
നദീതോയേ സന്തര്‍പയതി കില സത്യവ്രതനൃപേ
ഭവാന്‍ ദൃഷ്ടോ ഹസ്തേ പരമതനുവൈസാരിണവപുഃ ।
തതോ നിന്യേ കൂപം പുനരപി തടാകം ച തടിനീം
മഹാബ്ധിം തേനാഹോ സപദി വവൃധേ താവക വപുഃ ॥ 3 ॥
തതസ്തം ഭൂപാലം പ്രലയസമയാലോകനപരം
മുനീന്ദ്രാന്‍ സപ്താപി ക്ഷിതിതരണിമാരോപ്യ ച ഭവാന്‍ ।
സമാകര്‍ഷന്‍ ബദ്ധാം നിജ വിപുലശൃങ്ഗേ പുനരിമാം
മുദാ തേഭ്യഃ സന്ദര്‍ശിതഭുവനഭാഗഃ സമചരത് ॥ 4 ॥
പുനസ്സംഹൃത്യ ത്വം നിജപരുഷശൃങ്ഗേണ ദിതിജം
ക്ഷണാദ്വേദാന്‍ പ്രാദാ മുദിതമനസേ ദേവ വിധയേ ।
തഥാഭൂതാഽമേയപ്രണതജനസൌഭ്യാഗ്യദ! ഹരേ!
മുദാ പാഹി ത്വം മാം സരസിരുഹനാഭാഽഖിലഗുരോ! ॥ 5 ॥
വഹംസ്ത്വം മന്ഥാനം കമഠവപുഷാ മന്ദരഗിരിം
ദധാനഃ പാണിഭ്യാം സ്വയമപി വരത്രാം ഫണിപതിം ।
സുരേഭ്യഃ സമ്പ്രദാസ്ത്വമൃതമിഹ മഥ്നന്‍ കില ജവാത്
ഹരേ ദുഗ്ധാംഭോധേഃ സപദി കമലാഽജായത തതഃ ॥ 6 ॥
തതോ നിക്ഷിപ്താ വൈ സപദി വരണസ്രക് ഖലു തയാ
ഭവത്കണ്ഠേ മാത്രാ നിഖിലഭുവനാനാം സകുതുകം ।
പപൌ ത്വത്പ്രീത്യര്‍ഥം സപദി ബത ഹാലാഹലവിഷം
ഗിരീശഃ പ്രാദാസ്ത്വം സുരതരുഗജാദീനി ഹരയേ ॥ 7 ॥
പുരാ തേ ദ്വാസ്ഥൌ ദ്വൌ സനകമുഖശാപേന തു ഗതൌ
ഹരേ! സര്‍വൈര്‍നിന്ദ്യം ഖലു ദനുജജന്‍മാതികഠിനം ।
തയോര്‍ഭ്രാതാ ദുഷ്ടോ മുരഹര കനീയാന്‍ വരബലാത്
ഹിരണ്യാക്ഷോ നാമ ക്ഷിതിമിഹ ജലേ മജ്ജയദസൌ ॥ 8 ॥
മഹീം മഗ്നാം ദൃഷ്ട്വാ തദനു മനുനാ സേവിതപദാത്
വിധേര്‍നാസാരന്ധ്രാത്സമഭവദഹോ സൂകരശിശുഃ ।
തതോ ദൈത്യം ഹത്വാ പരമമഹിതഃ പീവരതനുഃ
ഭവാന്‍ നിന്യേ ഭൂമിം സകലവിനുത പ്രാക്തനദശാം ॥ 9 ॥
വധേന സ്വഭ്രാതുഃ പരമകുപിതോ ദാനവവരോ
ഹിരണ്യപ്രാരംഭഃ കശിപുരിഹ മോഹാകുലമതിഃ ।
വിജേതും ത്വാം സോഽയം നിഖിലജഗദാധാരവപുഷം
പ്രതിജ്ഞാം ചാകാര്‍ഷീദ്ദനുസുതസഭാമധ്യനിലയഃ ॥ 10 ॥
॥ ഷഷ്ഠം ദശകം ॥
പുത്രോഽസ്യ വൈ സമജനീഹ തവാങ്ഘ്രിഭക്തഃ
പ്രഹ്ലാദ ഇത്യഭിമതഃ ഖലു സജ്ജനാനാം ।
തം തത്പിതാ പരമദുഷ്ടമതിര്‍ന്യരൌത്സീത്
ത്വത്സേവിനം കിമിഹ ദുഷ്കരമീശ പാപൈഃ ॥ 1 ॥
ഭൂയോഽപി സോഽഥ ജഗദീശ്വര! ഗര്‍ഭവാസേ
ശ്രീനാരദേന മുനിനോക്തഭവത്പ്രഭാവഃ ।
ശുശ്രാവ നോ ജനകവാക്യമസൌ തദാനീം
തത്പ്രേരിതൈര്‍ഗുരുജനൈരപി ശിക്ഷിതശ്ച ॥ 2 ॥
ദൃഷ്ട്വാ പിതാഽസ്യ നിജപുത്രമതിം ത്വകമ്പാം
ത്വത്പാദപദ്മയുഗളാദതിരുഷ്ടചേതാഃ ।
ശൂലൈശ്ച ദിഗ്ഗജഗണൈരപി ദന്തശൂകൈഃ
ഏനം നിഹന്തുമിഹ യത്നശതം ചകാര ॥ 3 ॥
സോഽയം ദൃഢം തവ കൃപാകവചാവൃതാങ്ഗഃ
നോ കിഞ്ചിദാപ കില ദേഹരുജാമനന്ത ! ।
“കസ്തേ ബലം ഖല! വദേ”ത്യഥ ദേവ ! പൃഷ്ടോ
“ലോകത്രയസ്യ തു ബലം ഹരി”രിത്യവാദീത് ॥ 4 ॥
സ്തംഭേ വിഘട്ടയതി കുത്ര ഹരിസ്തവേതി
രൂപം തതഃ സമഭവത്തവ ഘോരഘോരം ।
നോ വാ മൃഗാത്മ ന നരാത്മ ച സിംഹനാദ-
സന്ത്രാസിതാഖിലജഗന്നികരാന്തരാളം ॥ 5 ॥
തൂര്‍ണം പ്രഗൃഹ്യ ദനുജം പ്രണിപാത്യ ചോരൌ
വക്ഷോ വിദാര്യ നഖരൈഃ രുധിരം നിപീയ ।
പാദാംബുജൈകനിരതസ്യ തു ബാലകസ്യ
കായാധവസ്യ ശിരസി സ്വകരം ന്യധാസ്ത്വം ॥ 6 ॥
ഏവം സ്വഭക്തജനകാമിതദാനലോല !
നിര്ലേപ! നിര്‍ഗുണ! നിരീഹ! സമസ്തമൂല ! ।
മാം പാഹി താവക പദാബ്ജനിവിഷ്ടചിത്തം
ശ്രീപദ്മനാഭ! പരപൂരഷ! തേ നമസ്തേ ॥ 7 ॥
ദൃഷ്ടോ ഭവാനദിതിജോ വടുരൂപധാരീ
ദൈത്യാധിപേന ബലിനാ നിജ യജ്ഞഗേഹേ ।
പൃഷ്ടശ്ച തേന “കിമു വാഞ്ഛസി ബാലകേ”തി
പാദത്രയീ പ്രമിതഭൂമിതലം യയാചേ ॥ 8 ॥
യുഗ്മേന ദേവ! ചരണസ്യ തു സര്‍വലോകേ
പൂര്‍ണേ തൃതീയചരണം ത്വവശഃ പ്രദാതും ।
ബദ്ധശ്ച ദേഹി മമ മൂര്‍ധ്നി തൃതീയപാദം
ഇത്യബ്രവീദ്ഗതമദോഽനുഗൃഹീത ഏഷഃ ॥ 9 ॥
ജാതോഽസി ദേവ! ജമദഗ്നിസുതോ മഹാത്മാ
ത്വം രേണുകാജഠര ഈശ്വര! ഭാര്‍ഗവാഖ്യഃ ।
ശംഭുപ്രസാദ! സുഗൃഹീതവരാസ്ത്രജാലഃ
കൃത്താഖിലാരിനികരോരുകുഠാരപാണിഃ ॥ 10 ॥
॥ സപ്തമം ദശകം ॥
യാഞ്ചാഭിസ്ത്വം ഖലു ദിവിഷദാം രാവണോപദ്രുതാനാം
പുത്രീയേഷ്ട്യാ ഫലവിലസിതം മാനവേ ദേവ! വംശേ ।
ജാതോ രാമോ ദശരഥനൃപാല്ലക്ഷ്മണേനാനുജേന
ഭ്രാത്രാ യുക്തോ വരദ! ഭരതേനാഥ ശത്രുഘ്നനാംനാ ॥ 1 ॥
ധൃത്വാ ചാപം സഹജസഹിതഃ പാലയന്‍ കൌശികീയം
യജ്ഞം മാരീചമുഖസുമഹാരാക്ഷസേഭ്യഃ പരം ത്വം ।
കൃത്വാഽഹല്യാം ചരണരജസാ ഗൌതമസ്യേശ! പത്നീം
ഭിത്വാ ശൈവം ധനുരഥ തദാ ലബ്ധവാംശ്ചാപി സീതാം ॥ 2 ॥
മധ്യേമാര്‍ഗാഗത ഭൃഗുപതിം ദേവ! ജിത്വാഽതിരുഷ്ടം
ഭൂയോ ഗത്വാ പരമ! നഗരീം സ്വാമയോധ്യാം വസംസ്ത്വം ।
കൈകേയീവാഗ്ഭ്രമിതമനസോ ഹന്ത താതസ്യ വാചാ
ത്യക്ത്വാ രാജ്യം വിപിനമഗമോ ദുഃഖിതാശേഷലോകഃ ॥ 3 ॥
ഗത്വാഽരണ്യം സഹ ദയിതയാ ചാഥ സൌമിത്രിണാ ത്വം
ഗങ്ഗാം തീര്‍ത്വാ സുസുഖമവസച്ചിത്രകൂടാഖ്യശൈലേ ।
തത്ര ശ്രുത്വാ ഭരതവചനാത്താതമൃത്യും വിഷണ്ണഃ
തസ്മൈ പ്രാദാ വരദ! ധരണിം പാദുകാം ചാത്മനസ്ത്വം ॥ 4 ॥
ഭൂയോ ഹത്വാ നിശിചരവരാന്‍ ദ്രാഗ്വിരാധാദികാംസ്ത്വം
കുംഭോദ്ഭൂതേന ഖലു മുനിനാ ദത്തദിവ്യാസ്ത്രജാലഃ ।
ഭ്രാതൃച്ഛിന്നശ്രവണവിനദച്ഛൂര്‍പണഖ്യാ വചോഭിഃ
ത്വായാതാംസ്താന്‍ ഖരമുഖമഹാരാക്ഷസാന്‍ പ്രാവധീശ്ച ॥ 5 ॥
മാരീചം തം കനകഹരിണഛദ്മനായാതമാരാത്
ജായാവാക്യാദലമനുഗതഃ പ്രാവധീഃ സായകേന ।
താവദ്ഭൂമന്‍! കപടയതിവേഷോഽഥ ലങ്കാധിനാഥഃ
സീതാദേവീമഹരത തദാ ദുഃഖിതാത്മാഽഭവസ്ത്വം ॥ 6 ॥
ദൃഷ്ട്വാ ലങ്കേശ്വരവിനിഹതം താതമിത്രം ജടായും
തസ്യാഽഥ ത്വം വരദ കൃതവാന്‍ പ്രേതകാര്യം വിഷണ്ണഃ ।
ദൃഷ്ടസ്തത്രാഽനുപമ! ഭവതാ മാരുതിര്‍ഭക്തവര്യഃ
ഭൂയസ്തുഷ്ടഃ സരസമകരോഃ സാധു സുഗ്രീവസഖ്യം ॥ 7 ॥
ഛിത്വാ സാലാന്‍ സരസമിഷുണാ സപ്തസങ്ഖ്യാന്‍ ക്ഷണേന
വ്യാജേന ത്വം ബത നിഹതവാന്‍ ബാലിനം ശക്രസൂനും ।
ഭൂയോഽന്വേഷ്ടും ജനകതനയാം ദിക്ഷു സമ്പ്രേഷ്യ കീശാന്‍
സുഗ്രീവോക്താന്‍ പവനജകരേ ദത്തവാംശ്ചാങ്ഗുലീയം ॥ 8 ॥
ദൃഷ്ട്വാ സീതാം നിശിചരഗൃഹേ താവകം ദേവ! വൃത്തം
കൃത്സ്നം തൂക്ത്വാപ്യവിദിത ഭവതേ മാരുതിര്‍മൌലിരത്നം ।
തുഷ്ടസ്താവത്കില ജലനിധൌ ബാണവിത്രാസിതേ ത്വം
സേതും ബദ്ധ്വാ നിശിചരപുരം യാതവാന്‍ പദ്മനാഭ! ॥ 9 ॥
ഹത്വാ യുദ്ധേ കില ദശമുഖം ദേവ! സാമാത്യബന്ധും
സീതാം ഗൃഹ്ണന്‍ പരിഹൃതമലാം പുഷ്പകേ രാജമാനഃ ।
പ്രാപ്യായോധ്യാം ഹരിവരനിഷാദേന്ദ്രയുക്തോഽഭിഷിക്തഃ
ത്രാതാശേഷോ രഹിതദയിതശ്ചാഗമോഽന്തേ സ്വധിഷ്ണ്യം ॥ 10 ॥
॥ അഷ്ടമം ദശകം ॥
ദേവ! ദുഷ്ടജനൌഘഭരേണ
വ്യാകുലാഽഥ വസുധാംബുജയോനിം ।
പ്രാപ്യ ദേവനികരൈഃ ശ്രിതപാദം
സ്വീയതാപമിഹ സംയഗുവാച ॥ 1 ॥
പദ്മഭൂരഥ നിശംയ ച താപം
ചിന്തയന്‍ സപദി ദേവ! ഭവന്തം ।
യുഷ്മദീയ സകലാധിഹരഃ ശ്രീ
പദ്മനാഭ ഇതി താനവദത്സഃ ॥ 2 ॥
ഭൂയ ഏത്യ തവ മന്ദിരമേതേ
ഹീനപുണ്യനികരൈരനവാപ്യം ।
തുഷ്ടുവുഃ സവിബുധോ ദ്രുഹിണസ്ത്വാം
താപമാശ്വകഥയദ്വസുധായാഃ ॥ 3 ॥
“സംഭവാമി തരസാ യദുവംശേ
യാദവാഃ കില ഭവന്ത്വിഹ ദേവാഃ” ।
ഏവമീശ! കഥിതേ തവ വാക്യേ
വേധസാ കില സുരാ മുദമാപന്‍ ॥ 4 ॥
രോഹിണീജഠരതഃ കില ജാതഃ
പ്രേരണാത്തവ പരം ത്വഹിരാജഃ ।
ത്വം ച വിശ്വഗതകല്‍മഷഹാരീ
ദേവകീജഠരമാശു നിവിഷ്ടഃ ॥ 5 ॥
അര്‍ധരാത്രസമയേ തു ഭവന്തം
ദേവകീ പ്രസുഷുവേഽധികധന്യാ ।
ശങ്ഖചക്രകമലോരുഗദാഭീ –
രാജിതാതിരുചിബാഹുചതുഷ്കം ॥ 6 ॥
താവദീശ! സകലോ ബത ലോകോ
തുഷ്ടിമാപ തമൃതേ കില കംസം ।
അഷ്ടമഃ കില സുതോഽഥ ഭഗിന്യാ-
സ്തദ്വധം കലയതീതി ച വാക്യാത് ॥ 7 ॥
ബാഷ്പപൂര്‍ണനയനോ വസുദവോ
നീതവാന്‍ വ്രജപദേഽഥ ഭവന്തം ।
തത്ര നന്ദസദനേ കില ജാതാ –
മംബികാമനയദാത്മനികേതം ॥ 8 ॥
കംസ ഏത്യ കില സൂതിഗൃഹേ തേ
കന്യകാം തു ശയിതാം സ നിശാംയ ।
നൂനമേവമജിതസ്യ തു മായാ
സേയമിത്യയമതുഷ്ടിമയാസീത് ॥ 9 ॥
തൂര്‍ണമേഷ നിധനേ നിരതാംസ്തേ
പൂതനാശകടധേനുകമുഖ്യാന്‍ ।
പ്രാഹിണോദജിത! മന്ദമതിസ്താന്‍
ദുഷ്കരം കിമിഹ വിസ്മൃതപാപൈഃ ॥ 10 ॥
॥ നവമം ദശകം ॥
ഏവം ഘോഷേ വിരാജത്യയി! ഭവതി ജഗന്നേത്രപീയൂഷമൂര്‍തൌ
ദുഷ്ടാ കാചിന്നിശാചര്യഥ സമധിഗതാ ചാരുയോഷിത്സ്വരൂപാ ।
സ്തന്യം ദാതും കുചാഗ്രം തവമുഖജലജേ ദേവ! ചിക്ഷേപ യാവത്
താവത്ക്ഷീരം സജീവം കപടശിശുരഹോ പീതവാംസ്ത്വം ക്ഷണേന ॥ 1 ॥
ഭൂയഃ ശൌരേ! വ്രജേ വൈ ശകടദനുസുത പ്രാപ്തവാന്‍ സംഹൃതോഽയം
വാതാത്മാ ദാനവശ്ച പ്രവിതത ധരണീഭാരനാശേന കൃത്തഃ ।
ദൃഷ്ട്വൈവം തേ മഹത്വം ദനുജഹൃതിചണം താദൃശീം ബാലലീലാം
ത്വന്‍മായാമോഹിതത്വാദയി! ബത! പശുപാ വിസ്മയം മോദമാപന്‍ ॥ 2 ॥
നന്ദഃ പശ്യന്‍ കദാചിന്നിജനിലയഗതം യാദവാചാര്യവര്യം
ഗര്‍ഗം തേ കാരയാമാസ ച വിധിവദസൌ നാമ കൃഷ്ണേതി തേന ।
രാമാഖ്യാം സോദരേ തേ മുനിരഥ കലയന്‍ വൈഭവം ച ത്വദീയം
നന്ദാദിഭ്യഃ പ്രശംസന്‍ നിജപദമിഹ സമ്പ്രാപ്തവാന്‍ ഭക്തവര്യഃ ॥ 3 ॥
ദൃഷ്ടം മാത്രാ സമസ്തം ജഗദിഹ വദനേ മൃത്തികാഭക്ഷണം തേ
വ്യാകുര്‍വന്ത്യാ ശിശൂനാമഥ വചനവശാത്കിം ത്വിതോ ഹന്ത ചിത്രം ।
ഭൂയസ്തൂര്‍ണം ഭവാന്‍ മങ്ഗളഗുണ! ഗതവാന്ദേവ! വൃന്ദാവനം തത്
യുഷ്മദ്ഗാത്രോരുശോഭാ പ്രതുലിത യമുനാതീരസംസ്ഥം മനോജ്ഞം ॥ 4 ॥
വന്യാശം ത്വയ്യധീശേ കലയതി തരസാ ശ്രീധരാഹോ വിരിഞ്ചോ
ഗോപാന്‍ വത്സാന്‍ ത്വദീയാനഹരദയി! വിഭോ! താവദേവ സ്വരൂപം ।
സങ്ഖ്യാഹീനം പരം ത്വാമപി കബളധരം വീക്ഷ്യ സംഭ്രാന്തചേതാഃ
ത്വത്പാദാബ്ജേ പതിത്വാ മുഹുരപി ഭഗവന്നസ്തവീദച്യുതം ത്വാം ॥ 5 ॥
സര്‍പം തോയേ നിമഗ്നം പരമസുകുടിലം കാളിയം വീക്ഷ്യ ശൌരേ!
നൃത്യന്‍ നൃത്യന്‍ ഫണേ ത്വം തദനു ഗതമദം ചാകരോസ്തം ഗതം ച ।
ഭൂയസ്ത്വദ്വേണുഗാനാദജിത! ജഗദലം മോഹിതം സര്‍വമാസീത്
യോഷിച്ചിത്താപഹാരേ നിപുണമിദമിതി ശ്രീശ! കിം വര്‍ണനീയം ॥ 6 ॥
ധൃത്വാ ഗോവര്‍ധനം ത്വം ഗിരിമലമതനോര്‍വാസവം വീതഗര്‍വം
യോഷിദ്ഭിസ്ത്വം സലീലം രജനിഷു കൃതവാന്‍ രാസകേളിം മനോജ്ഞാം ।
ഭക്താഗ്ര്യം ഗാന്ദിനേയം തവ ഖലു നികടേ പ്രേഷയാമാസ കംസഃ
ഹത്വേഭേന്ദ്രം ച മല്ലാന്‍ യദുവര! സബലോ മാതുലം ചാവധീസ്ത്വം ॥ 7 ॥
ഗത്വാ സാന്ദീപനിം ത്വം കതിപയദിവസൈഃ ജ്ഞാതവാന്‍ സര്‍വവിദ്യാഃ
കൃത്വാ രാജ്യേ നരേന്ദ്രം വിമലതമഗുണം ചോഗ്രസേനം ജവേന ।
രാജാനം ധര്‍മസൂനും ചരണരതമവന്‍ ചൈദ്യമുഖ്യാദിഹന്താ
രുഗ്മിണ്യാദ്യഷ്ടയോഷായുതബഹുവനിതാശ്ചാരമോ ദ്വാരകായാം ॥ 8 ॥
വിപ്രം നിസ്സ്വം കുചേലം സദനമുപഗതം ബാല്യകാലൈകമിത്രം
പശ്യന്‍ കാരുണ്യലോലഃ പൃഥുകമിഹ കരാത്തസ്യ സങ്ഗൃഹ്യ തൂര്‍ണം ।
ലക്ഷ്മീസംവാരിതോഽപി സ്വയമപരിമിതം വിത്തമസ്മൈ ദദാനഃ
കാരുണ്യാംഭോനിധിസ്ത്വം ജയ ജയ ഭഗവന്‍! സര്‍വലോകാധിനാഥ! ॥ 9 ॥
യാവദ്വൃദ്ധിഃ കലേര്‍വൈ ഭവതി ബത തദാ കല്‍കിരൂപോഽതിഹീനാന്‍
ംലേച്ഛാന്‍ ധര്‍മൈകശത്രൂന്‍ ഭരിതപുരുരുഷാ നാശയിഷ്യത്യശാന്താന്‍ ।
സ ത്വം സത്വൈകതാനാം മമ മതിമനിശം ദേഹി ശൌരേ! തദര്‍ഥം
ത്വത്പാദാബ്ജേ പതിത്വാ മുഹുരഹമവശഃ പ്രാര്‍ഥയേ പദ്മനാഭ! ॥ 10 ॥
॥ ദശമം ദശകം ॥
ഭൂഷണേഷു കില ഹേമവജ്ജഗതി മൃത്തികാവദഥവാ ഘടേ
തന്തുജാലവദഹോ പടേഷ്വപി രാജിതാദ്വയരസാത്മകം ।
സര്‍വസത്വഹൃദയൈകസാക്ഷിണമിഹാതിമായ നിജവൈഭവം
ഭാവയാമി ഹൃദയേ ഭവന്തമിഹ പദ്മനാഭ! പരിപാഹി മാം ॥ 1 ॥
ചിന്‍മയാംബുനിധിവീചിരൂപ! സനകാദിചിന്ത്യവിമലാകൃതേ !
ജാതികര്‍മഗുണഭേദഹീന! സകലാദിമൂല! ജഗതാം ഗുരോ ! ।
ബ്രഹ്മശങ്കരമുഖൈരമേയവിപുലാനുഭാവ! കരുണാനിധേ!
ഭാവയാമി ഹൃദയേ ഭവന്തമിഹ പദ്മനാഭ! പരിപാഹി മാം ॥ 2 ॥
മായയാവൃതതനുര്‍ബഹിഃ സൃജസി ലോകജാലമഖിലം ഭവാന്‍
സ്വപ്നസന്നിഭമിദം പുനസ്സപദി സംഹരന്നിജബലാദഹോ! ।
ഹന്ത! കൂര്‍മ ഇവ പാദമാത്മനി തു ധാരയത്യഥ യദാ തദാ
ദാരുണേ തമസി വിസ്തൃതേ വിതിമിരോ ലസത്യനിശമാത്മനാ ॥ 3 ॥
ദേവദേവ! തനുവാങ്മനോഭിരിഹ യത്കരോമി സതതം ഹരേ!
ത്വയ്യസാവഹമര്‍പയാംയഖിലമേതദീശ! പരിതുഷ്യതാം ।
ത്വത്പദൈകമതിരന്ത്യജോഽപി ഖലു ലോകമീശ്വര! പുനാത്യഹോ!
നോ രമേശ! വിമുഖാശയോ ഭവതി വിപ്രജാതിരപി കേവലം ॥ 4 ॥
പാപ ഏഷ കില ഗൂഹിതും നിജ ദുശ്ചരിത്രമിഹ സര്‍വദാ
കൃഷ്ണ! രാമ! മധുസൂദനേത്യനിശമാലപത്യഹഹ! നിഷ്ഫലം ।
ഏവമീശ! തവ സേവകോ ഭവതി നിന്ദിതഃ ഖലജനൈഃ കലൌ
താദൃശം ത്വനഘ! മാ കൃഥാ വരദ! മാമസീമതമവൈഭവ! ॥ 5 ॥
കസ്തു ലോക ഇഹ നിര്‍ഭയോ ഭവതി താവകം കില വിനാ പദം
സത്യലോകവസതി സ്ഥിതോഽപി ബത ന സ്ഥിരോ വസതി പദ്മഭൂഃ ।
ഏവമീശ സതി കാ കഥാ പരമ! പാപിനാം തു നിരയാത്മനാം
തന്‍മദീയ ഭവബന്ധമോഹമയി! ഖണ്ഡയാഽനഘ! നമോഽസ്തു തേ ॥ 6 ॥
ഭാവയന്തി ഹി പരേ ഭവന്തമയി! ചാരു ബദ്ധവിമലാസനാഃ
നാസികാഗ്രധൃതലോചനാ പരമ! പൂരകാദിജിതമാരുതാഃ ।
ഉദ്ഗതാഗ്രമഥ ചിത്തപദ്മമയി! ഭാവയന്ത ഇഹ സാദരം
ഭാനുസോമശിഖിമണ്ഡലോപരി തു നീലനീരദസമപ്രഭം ॥ 7 ॥
ശ്ലക്ഷ്ണനീലകുടിലാളകം മകരകുണ്ഡലദ്യുതിവിരാജിതം
മന്ദഹാസഹൃതസര്‍വലോകവിപുലാതിഭാരമതിമോഹനം ।
കൌസ്തുഭേന വനമാലയാപി ച വിരാജിതം മദനസുന്ദരം
കാഞ്ചനാഭവസനം ഭവന്തമയി! ഭാവയന്തി ഹൃതകല്‍മഷാഃ ॥ 8 ॥
ജ്ഞാനമീശ! ബത! കര്‍മ ഭക്തിരപി തത്ത്രയം ഭവദവാപകം
ജ്ഞാനയോഗവിഷയേഽധികാര ഇഹ വൈ വിരക്തജനതാഹിതഃ ।
കര്‍മണീഹ തു ഭവേന്നൃണാമധികസക്തമാനസജുഷാം ഹരേ!
യേ തു നാധികവിരക്തസക്തഹൃദയാ ഹി ഭക്തിരയി! തദ്ധിതാ ॥ 9 ॥
ദേവ! വൈഭവമജാനതാദ്യ തവ യന്‍മയാ നിഗദിതം ഹരേ!
ക്ഷംയതാം ഖലു സമസ്തമേതദിഹ മോദമീശ! കുരു താവകേ ।
ദീര്‍ഘമായുരയി! ദേഹസൌഖ്യമപി വര്‍ധതാം ഭവദനുഗ്രഹാത്
പങ്കജാഭനയനാപദോ ദലയ പദ്മനാഭ! വിജയീ ഭവ! ॥ 10 ॥
॥ ഇതി മഹാരാജാ സ്വാതി തിരുനാള്‍ വിരചിതം പദ്മനാഭശതകം ॥
Also Read:
Sri Padmanabha Shatakam Lyrics in Hindi | English | Bengali | Gujarati | Punjabi | Kannada | Malayalam | Oriya | Telugu | Tamil
Am a Tamilian. I love this song so much. Where can i find English or Tamil lyrics. Pls help
Dear Padma
Click the link for Tamil Lyrics
https://templesinindiainfo.com/sri-padmanabha-shatakam-lyrics-in-tamil-hindu-shataka/