It is the heart of Skanda Purana in the form of a dialogue between Lord Shiva and Goddess Parvati. The direct experience of Suta is brilliantly expressed through each and every couplet in it.
The couplets of this Guru Gita is a great remedy for the longlasting disease of birth and death. It is the sweetest nectar for Sadhakas. The merit is diminished by drinking the nectar of heaven. By drinking the nectar of this Gita sin is destroyed which leads to Absolute Peace and Knowledge of one’s real nature.
Guru Gita in Malayalam:
॥ ഗുരു ഗീതാ ॥
॥ പ്രഥമോഽധ്യായഃ ॥
അചിന്ത്യാവ്യക്തരൂപായ നിർഗുണായ ഗണാത്മനേ ।
സമസ്തജഗദാധാരമൂർതയേ ബ്രഹ്മണേ നമഃ ॥ 1 ॥
ഋഷയ ഊചുഃ ।
സൂത സൂത മഹാപ്രാജ്ഞ നിഗമാഗമപാരഗം ।
ഗുരുസ്വരൂപമസ്മാകം ബ്രൂഹി സർവമലാപഹം ॥ 2 ॥
യസ്യ ശ്രവണമാത്രേണ ദേഹീ ദുഃഖാദ്വിമുച്യതേ ।
യേന മാർഗേണ മുനയഃ സർവജ്ഞത്വം പ്രപേദിരേ ॥ 3 ॥
യത്പ്രാപ്യ ന പുനര്യാതി നരഃ സംസാരബന്ധനം ।
തഥാവിധം പരം തത്ത്വം വക്തവ്യമധുനാ ത്വയാ ॥ 4 ॥
ഗുഹ്യാദ്ഗുഹ്യതമം സാരം ഗുരുഗീതാ വിശേഷതഃ ।
ത്വത്പ്രസാദാച്ച ശ്രോതവ്യാ തത്സർവം ബ്രൂഹി സൂത നഃ ॥ 5 ॥
ഇതി സമ്പ്രാർഥിതഃ സൂതോ മുനിസംഘൈർമുഹുർമുഹുഃ ॥
കുതൂഹലേന മഹതാ പ്രോവാച മധുരം വചഃ ॥ 6 ॥
സൂത ഉവാച ।
ശ്രുണുധ്വം മുനയഃ സർവേ ശ്രദ്ധയാ പരയാ മുദാ ।
വദാമി ഭവരോഗഘ്നീം ഗീതാം മാതൃസ്വരൂപിണീം ॥ 7 ॥
പുരാ കൈലാസശിഖരേ സിദ്ധഗന്ധർവസേവിതേ ।
തത്ര കൽപലതാപുഷ്പമന്ദിരേഽത്യന്തസുന്ദരേ ॥ 8 ॥
വ്യാഘ്രാജിനേ സമാസീനം ശുകാദിമുനിവന്ദിതം ।
ബോധയന്തം പരം തത്ത്വം മധ്യേ മുനിഗണേ ക്വചിത് ॥ 9 ॥
പ്രണമ്രവദനാ ശശ്വന്നമസ്കുർവന്തമാദരാത് ।
ദൃഷ്ട്വാ വിസ്മയമാപന്ന പാർവതീ പരിപൃച്ഛതി ॥ 10 ॥
പാർവത്യുവാച ।
ഓം നമോ ദേവ ദേവേശ പരാത്പര ജഗദ്ഗുരോ ।
ത്വാം നമസ്കുർവതേ ഭക്ത്യാ സുരാസുരനരാഃ സദാ ॥ 11 ॥
വിധിവിഷ്ണുമഹേന്ദ്രാദ്യൈർവന്ദ്യഃ ഖലു സദാ ഭവാൻ ।
നമസ്കരോഷി കസ്മൈ ത്വം നമസ്കാരാശ്രയഃ കില ॥ 12 ॥
ദൃഷ്ട്വൈതത്കർമ വിപുലമാശ്ചര്യ പ്രതിഭാതി മേ ।
കിമേതന്ന വിജാനേഽഹം കൃപയാ വദ മേ പ്രഭോ ॥ 13 ॥
ഭഗവൻ സർവധർമജ്ഞ വ്രതാനാം വ്രതനായകം ।
ബ്രൂഹി മേ കൃപയാ ശംഭോ ഗുരുമാഹാത്മ്യമുത്തമം ॥ 14 ॥
കേന മാർഗേണ ഭോ സ്വാമിൻ ദേഹീ ബ്രഹ്മമയോ ഭവേത് ।
തത്കൃപാം കുരു മേ സ്വാമിന്നമാമി ചരണൗ തവ ॥ 15 ॥
ഇതി സമ്പ്രാർഥിതഃ ശശ്വന്മഹാദേവോ മഹേശ്വരഃ ।
ആനന്ദഭരതിഃ സ്വാന്തേ പാർവതീമിദമബ്രവീത് ॥ 16 ॥
ശ്രീ മഹാദേവ ഉവാച ।
ന വക്തവ്യമിദം ദേവി രഹസ്യാതിരഹസ്യകം ।
ന കസ്യാപി പുരാ പ്രോക്തം ത്വദ്ഭക്ത്യർഥം വദാമി തത് ॥ 17 ॥
മമ രൂപാസി ദേവി ത്വമതസ്തത്കഥയാമി തേ ।
ലോകോപകാരകഃ പ്രശ്നോ ന കേനാപി കൃതഃ പുരാ ॥ 18 ॥
യസ്യ ദേവേ പരാ ഭക്തിര്യഥാ ദേവേ തഥാ ഗുരൗ ।
തസ്യൈതേ കഥിതാ ഹ്യർഥാഃ പ്രകാശന്തേ മഹാത്മനഃ ॥ 19 ॥
യോ ഗുരുഃ സ ശിവഃ പ്രോക്തോ യഃ ശിവഃ സ ഗുരുഃ സ്മൃതഃ ।
വികൽപം യസ്തു കുർവീത സ നരോ ഗുരുതൽപഗഃ ॥ 20 ॥
ദുർലഭം ത്രിഷു ലോകേഷു തച്ഛൃണുശ്വ വദാമ്യഹം ।
ഗുരുബ്രഹ്മ വിനാ നാന്യഃ സത്യം സത്യം വരാനനേ ॥ 21 ॥
വേദശാസ്ത്രപുരാണാനി ചേതിഹാസാദികാനി ച ।
മന്ത്രയന്ത്രാദിവിദ്യാനാം മോഹനോച്ചാടനാദികം ॥ 22 ॥
ശൈവശാക്താഗമാദീനി ഹ്യന്യേ ച ബഹവോ മതാഃ ।
അപഭ്രംശാഃ സമസ്താനാം ജീവാനാം ഭ്രാന്തചേതസാം ॥ 23 ॥
ജപസ്തപോ വ്രതം തീർഥം യജ്ഞോ ദാനം തഥൈവ ച ।
ഗുരുതത്ത്വമവിജ്ഞായ സർവം വ്യർഥം ഭവേത്പ്രിയേ ॥ 24 ॥
ഗുരുബുദ്ധ്യാത്മനോ നാന്യത് സത്യം സത്യം വരാനനേ ।
തല്ലാഭാർഥം പ്രയത്നസ്തു കർതവ്യശ്ച മനീഷിഭിഃ ॥ 25 ॥
ഗൂഢാവിദ്യാ ജഗന്മായാ ദേഹശ്ചാജ്ഞാനസംഭവഃ ।
വിജ്ഞാനം യത്പ്രസാദേന ഗുരുശബ്ദേന കഥയതേ ॥ 26 ॥
യദംഘ്രികമലദ്വന്ദ്വം ദ്വന്ദ്വതാപനിവാരകം ।
താരകം ഭവസിന്ധോശ്ച തം ഗുരും പ്രണമാമ്യഹം ॥ 27 ॥
ദേഹീ ബ്രഹ്മ ഭവേദ്യസ്മാത് ത്വത്കൃപാർഥം വദാമി തത് ।
സർവപാപവിശുദ്ധാത്മാ ശ്രീഗുരോഃ പാദസേവനാത് ॥ 28 ॥
സർവതീർഥാവഗാഹസ്യ സമ്പ്രാപ്നോതി ഫലം നരഃ ।
ഗുരോഃ പാദോദകം പീത്വാ ശേഷം ശിരസി ധാരയൻ ॥ 29 ॥
ശോഷണം പാപപങ്കസ്യ ദീപനം ജ്ഞാനതേജസഃ ।
ഗുരോഃ പാദോദകം സമ്യക് സംസാരാർണവതാരകം ॥ 30 ॥
അജ്ഞാനമൂലഹരണം ജന്മകർമനിവാരകം ।
ജ്ഞാനവിജ്ഞാനസിദ്ധ്യർഥം ഗുരുപാദോദകം പിബേത് ॥ 31 ॥
ഗുരുപാദോദകം പാനം ഗുരോരുച്ഛിഷ്ടഭോജനം ।
ഗുരുമൂർതേഃ സദാ ധ്യാനം ഗുരോർനാമ്നഃ സദാ ജപഃ ॥ 32 ॥
സ്വദേശികസ്യൈവ ച നാമകീർതനം
ഭവേദനന്തസ്യ ശിവസ്യ കീർതനം ।
സ്വദേശികസ്യൈവ ച നാമചിന്തനം
ഭവേദനന്തസ്യ ശിവസ്യ ചിന്തനം ॥ 33 ॥
യത്പാദരേണുർവൈ നിത്യം കോഽപി സംസാരവാരിധൗ ।
സേതുബന്ധായതേ നാഥം ദേശികം തമുപാസ്മഹേ ॥ 34 ॥
യദനുഗ്രഹമാത്രേണ ശോകമോഹൗ വിനശ്യതഃ ।
തസ്മൈ ശ്രീദേശികേന്ദ്രായ നമോഽസ്തു പരമാത്മനേ ॥ 35 ॥
യസ്മാദനുഗ്രഹം ലബ്ധ്വാ മഹദജ്ഞാന്മുത്സൃജേത് ।
തസ്മൈ ശ്രീദേശികേന്ദ്രായ നമശ്ചാഭീഷ്ടസിദ്ധയേ ॥ 36 ॥
കാശീക്ഷേത്രം നിവാസശ്ച ജാൻഹവീ ചരണോദകം ।
ഗുരുവിശ്വേശ്വരഃ സാക്ഷാത് താരകം ബ്രഹ്മനിശ്ചയഃ ॥ 37 ॥
ഗുരുസേവാ ഗയാ പ്രോക്താ ദേഹഃ സ്യാദക്ഷയോ വടഃ ।
തത്പാദം വിഷ്ണുപാദം സ്യാത് തത്ര ദത്തമനന്തകം ॥ 38 ॥
ഗുരുമൂർതി സ്മരേന്നിത്യം ഗുരുർനാമ സദാ ജപേത് ।
ഗുരോരാജ്ഞാം പ്രകുർവീത ഗുരോരന്യം ന ഭാവയേത് ॥ 39 ॥
ഗുരുവക്ത്രേ സ്ഥിതം ബ്രഹ്മ പ്രാപ്യതേ തത്പ്രസാദതഃ ।
ഗുരോർധ്യാനം സദാ കുര്യാത് കുലസ്ത്രീ സ്വപതിം യഥാ ॥ 40 ॥
സ്വാശ്രമം ച സ്വജാതിം ച സ്വകീർതിം പുഷ്ടിവർധനം ।
ഏതത്സർവം പരിത്യജ്യ ഗുരുമേവ സമാശ്രയേത് ॥ 41 ॥
അനന്യാശ്ചിന്തയന്തോ യേ സുലഭം പരമം സുഖം ।
തസ്മാത്സർവപ്രയത്നേന ഗുരോരാരാധനം കുരു ॥ 42 ॥
ഗുരുവക്ത്രേ സ്ഥിതാ വിദ്യാ ഗുരുഭക്ത്യാ ച ലഭ്യതേ ।
ത്രൈലോക്യേ സ്ഫുടവക്താരോ ദേവർഷിപിതൃമാനവാഃ ॥ 43 ॥
ഗുകാരശ്ചാന്ധകാരോ ഹി രുകാരസ്തേജ ഉച്യതേ ।
അജ്ഞാനഗ്രാസകം ബ്രഹ്മ ഗുരുരേവ ന സംശയഃ ॥ 44 ॥
ഗുകാരോ ഭവരോഗഃ സ്യാത് രുകാരസ്തന്നിരോധകൃത് ।
ഭവരോഗഹരത്യാച്ച ഗുരുരിത്യഭിധീയതേ ॥ 45 ॥
ഗുകാരശ്ച ഗുണാതീതോ രൂപാതീതോ രുകാരകഃ ।
ഗുണരൂപവിഹീനത്വാത് ഗുരുരിത്യഭിധീയതേ ॥ 46 ॥
ഗുകാരഃ പ്രഥമോ വർണോ മായാദിഗുണഭാസകഃ ।
രുകാരോഽസ്തി പരം ബ്രഹ്മ മായാഭ്രാന്തിവിമോചനം ॥ 47 ॥
ഏവം ഗുരുപദം ശ്രേഷ്ഠം ദേവാനാമപി ദുർലഭം ।
ഗരുഡോരഗഗന്ധർവസിദ്ധാദിസുരപൂജിതം ॥ 48 ॥
ധ്രുവം ദേഹി മുമുക്ഷൂണാം നാസ്തി തത്ത്വം ഗുരോഃ പരം ।
ഗുരോരാരാധനം കുര്യാത് സ്വജീവത്വം നിവേദയേത് ॥ 49 ॥
ആസനം ശയനം വസ്ത്രം വാഹനം ഭൂഷണാദികം ।
സാധകേന പ്രദാതവ്യം ഗുരുസന്തോഷകാരണം ॥ 50 ॥
കർമണാ മനസാ വാചാ സർവദാഽഽരാധയേദ്ഗുരും ।
ദീർഘദണ്ഡം നമസ്കൃത്യ നിർലജ്ജൗ ഗുരുസന്നിധൗ ॥ 51 ॥
ശരീരമിന്ദ്രിയം പ്രാണമർഥസ്വജനബാന്ധവാൻ ।
ആത്മദാരാദികം സർവം സദ്ഗുരുഭ്യോ നിവേദയേത് ॥ 52 ॥
ഗുരുരേകോ ജഗത്സർവം ബ്രഹ്മവിഷ്ണുശിവാത്മകം ।
ഗുരോഃ പരതരം നാസ്തി തസ്മാത്സമ്പൂജയേദ്ഗുരും ॥ 53 ॥
സർവശ്രുതിശിരോരത്നവിരാജിതപദാംബുജം ।
വേദാന്താർഥപ്രവക്താരം തസ്മാത് സമ്പൂജയേദ്ഗുരും ॥ 54 ॥
യസ്യ സ്മരണമാത്രേണ ജ്ഞാനമുത്പദ്യതേ സ്വയം ।
സ ഏവ സർവസമ്പത്തിഃ തസ്മാത്സമ്പൂജയേദ്ഗുരും ॥ 55 ॥
കൃമികോടിഭിരാവിഷ്ടം ദുർഗന്ധകുലദൂഷിതം ।
അനിത്യം ദുഃഖനിലയം ദേഹം വിദ്ധി വരാനനേ ॥ 56 ॥
സംസാരവൃക്ഷമാരൂഢാഃ പതന്തി നരകാർണവേ ।
യസ്താനുദ്ധരതേ സർവാൻ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 57 ॥
ഗുരുർബ്രഹ്മാ ഗുരുർവിഷ്ണുർഗുരുർദേവോ മഹേശ്വരഃ ।
ഗുരുരേവ പരം ബ്രഹ്മ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 58 ॥
അജ്ഞാനതിമിരാന്ധസ്യ ജ്ഞാനാഞ്ജനശലാകയാ ।
ചക്ഷുരുന്മീലിതം യേന തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 59 ॥
അഖണ്ഡമണ്ഡലാകാരം വ്യാപ്തം യേന ചരാചരം ।
തത്പദം ദർശിതം യേന തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 60 ॥
സ്ഥാവരം ജംഗമം വ്യാപ്തം യത്കിഞ്ചിത്സചരാചരം ।
ത്വമ്പദം ദർശിതം യേന തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 61 ॥
ചിന്മയം വ്യാപിതം സർവം ത്രൈലോക്യം സചരാചരം ।
അസിത്വം ദർശിതം യേന തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 62 ॥
നിമിഷന്നിമിഷാർധ്വാദ്വാ യദ്വാക്യാദൈ വിമുച്യതേ ।
സ്വാത്മാനം ശിവമാലോക്യ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 63 ॥
ചൈതന്യം ശാശ്വതം ശാന്തം വ്യോമാതീതം നിരഞ്ജനം ।
നാദബിന്ദുകലാതീതം തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 64 ॥
നിർഗുണം നിർമലം ശാന്തം ജംഗമം സ്ഥിരമേവ ച ।
വ്യാപ്തം യേന ജഗത്സർവം തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 65 ॥
സ പിതാ സ ച മേ മാതാ സ ബന്ധുഃ സ ച ദേവതാ ।
സംസാരമോഹനാശായ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 66 ॥
യത്സത്ത്വേന ജഗത്സത്യം യത്പ്രകാശേന ഭാതി തത് ।
യദാനന്ദേന നന്ദന്തി തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 67 ॥
യസ്മിൻസ്ഥിതമിദം സർവം ഭാതി യദ്ഭാനരൂപതഃ ।
പ്രിയം പുത്രാദി യത്പ്രീത്യാ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 68 ॥
യേനേദം ദർശിതം തത്ത്വം ചിത്തചൈത്യാദികം തഥാ ।
ജാഗ്രത്സ്വപ്നസുഷുപ്ത്യാദി തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 69 ॥
യസ്യ ജ്ഞാനമിദം വിശ്വം ന ദൃശ്യം ഭിന്നഭേദതഃ ।
സദൈകരൂപരൂപായ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 70 ॥
യസ്യ ജ്ഞാതം മതം തസ്യ മതം യസ്യ ന വേദ സഃ ।
അനന്യഭാവഭാവായ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 71 ॥
യസ്മൈ കാരണരൂപായ കാര്യരൂപേണ ഭാതി യത് ।
കാര്യകാരണരൂപായ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 72 ॥
നാനാരൂപമിദം വിശ്വം ന കേനാപ്യസ്തി ഭിന്നതാ ।
കാര്യകാരണരൂപായ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 73 ॥
ജ്ഞാനശക്തിസമാരൂഢതത്ത്വമാലാവിഭൂഷണേ ।
ഭുക്തിമുക്തിപ്രദാത്രേ ച തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 74 ॥
അനേകജന്മസമ്പ്രാപ്തകർമബന്ധവിദാഹിനേ ।
ജ്ഞാനാനിലപ്രഭാവേന തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 75 ॥
ശോഷണം ഭവസിന്ധോശ്ച ദീപനം ക്ഷരസമ്പദാം ।
ഗുരോഃ പാദോദകം യസ്യ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 76 ॥
ന ഗുരോരധികം തത്ത്വം ന ഗുരോരധികം തപഃ ।
ന ഗുരോരധികം ജ്ഞാനം തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 77 ॥
മന്നാഥഃ ശ്രീജഗന്നാഥോ മദ്ഗുരുഃ ശ്രീജഗദ്ഗുരുഃ ।
മമാത്മാ സർവഭൂതാത്മാ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 78 ॥
ഗുരുരാദിരനാദിശ്ച ഗുരുഃ പരമദൈവതം ।
ഗുരുമന്ത്രസമോ നാസ്തി തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 79 ॥
ഏക ഏവ പരോ ബന്ധുർവിഷമേ സമുപസ്ഥിതേ ।
ഗുരുഃ സകലധർമാത്മാ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 80 ॥
ഗുരുമധ്യേ സ്ഥിതം വിശ്വം വിശ്വമധ്യേ സ്ഥിതോ ഗുരുഃ ।
ഗുരുർവിശ്വം ന ചാന്യോഽസ്തി തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 81 ॥
ഭവാരണ്യപ്രവിഷ്ടസ്യ ദിങ്മോഹഭ്രാന്തചേതസഃ ।
യേന സന്ദർശിതഃ പന്ഥാഃ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 82 ॥
താപത്രയാഗ്നിതപ്തനാമശാന്തപ്രാണിനാം ഭുവി ।
യസ്യ പാദോദകം ഗംഗാ തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ ॥ 83 ॥
അജ്ഞാനസർപദഷ്ടാനാം പ്രാണിനാം കശ്ചികിത്സകഃ ।
സമ്യഗ്ജ്ഞാനമഹാമന്ത്രവേദിനം സദ്ഗുരു വിനാ ॥ 84 ॥
ഹേതവേ ജഗതാമേവ സംസാരാർണവസേതവേ ।
പ്രഭവേ സർവവിദ്യാനാം ശംഭവേ ഗുരവേ നമഃ ॥ 85 ॥
ധ്യാനമൂലം ഗുരോർമൂർതിഃ പൂജാമൂലം ഗുരോഃ പദം ।
മന്ത്രമൂലം ഗുരോർവാക്യം മുക്തിമൂലം ഗുരോഃ കൃപാ ॥ 86 ॥
സപ്തസാഗരപര്യന്തം തീർഥസ്നാനഫലം തു യത് ।
ഗുരുപാദപയോബിന്ദോഃ സഹസ്രാംശേന തത്ഫലം ॥ 87 ॥
ശിവേ രുഷ്ടേ ഗുരുസ്ത്രാതാ ഗുരൗ രുഷ്ടേ ന കശ്ചന ।
ലബ്ധ്വാ കുലഗുരു സമ്യഗ്ഗുരുമേവ സമാശ്രയേത് ॥ 88 ॥
മധുലുബ്ധോ യഥാ ഭൃംഗഃ പുഷ്പാത്പുഷ്പാന്തരം വ്രജേത് ।
ജ്ഞാനലുബ്ധസ്തഥാ ശിഷ്യോ ഗുരോർഗുർവന്തരം വ്രജേത് ॥ 89 ॥
വന്ദേ ഗുരുപദദ്വന്ദ്വം വാങ്മനാതീതഗോചരം ।
ശ്വേതരക്തപ്രഭാഭിന്നം ശിവശക്ത്യാത്മകം പരം ॥ 90 ॥
ഗുകാരം ച ഗുണാതീതം രൂകാരം രൂപവർജിതം ।
ഗുണാതീതമരൂപം ച യോ ദദ്യാത് സ ഗുരുഃ സ്മൃതഃ ॥ 91 ॥
അത്രിനേത്രഃ ശിവഃ സാക്ഷാത് ദ്വിബാഹുശ്ച ഹരിഃ സ്മൃതഃ ।
യോഽചതുർവദനോ ബ്രഹ്മാ ശ്രീഗുരുഃ കഥിതഃ പ്രിയേ ॥ 92 ॥
അയം മയാഞ്ജലിർബദ്ധോ ദയാസാഗരസിദ്ധയേ ।
യദനുഗ്രഹതോ ജന്തുശ്ചിത്രസംസാരമുക്തിഭാക് ॥ 93 ॥
ശ്രീഗുരോഃ പരമം രൂപം വിവേകചക്ഷുരഗ്രതഃ ।
മന്ദഭാഗ്യാ ന പശ്യന്തി അന്ധാഃ സൂര്യോദയം യഥാ ॥ 94 ॥
കുലാനാം കുലകോടീനാം താരകസ്തത്ര തത്ക്ഷണാത് ।
അതസ്തം സദ്ഗുരു ജ്ഞാത്വാ ത്രികാലമഭിവാദയേത് ॥ 95 ॥
ശ്രീനാഥചരണദ്വന്ദ്വം യസ്യാം ദിശി വിരാജതേ ।
തസ്യാം ദിശി നമസ്കുര്യാദ് ഭക്ത്യാ പ്രതിദിനം പ്രിയേ ॥ 96 ॥
സാഷ്ടാംഗപ്രണിപാതേന സ്തുവന്നിത്യം ഗുരും ഭജേത് ।
ഭജനാത്സ്ഥൈര്യമാപ്നോതി സ്വസ്വരൂപമയോ ഭവേത് ॥ 97 ॥
ദോർഭ്യാം പദ്ഭ്യാം ച ജാനുഭ്യാമുരസാ ശിരസാ ദൃശാ ।
മനസാ വചസാ ചേതി പ്രണാമോഷ്ടാംഗ ഉച്യതേ ॥ 98 ॥
തസ്യൈ ദിശേ സതതമജ്ജലിരേഷ നിത്യം
പ്രക്ഷിപ്യതാം മുഖരിതൈർമധുരൈഃ പ്രസൂനൈഃ ।
ജാഗർതി യത്ര ഭഗവാൻ ഗുരുചക്രവർതീ
വിശ്വസ്ഥിതിപ്രലയനാടകനിത്യസാക്ഷീ ॥ 99 ॥
അഭൈസ്തൈഃ കിമു ദീർഘകാലവിമലൈർവ്യാദിപ്രദൈർദുഷ്കരൈഃ
പ്രാണായാമശതൈരനേകകരണൈർദുഃഖാത്മകൈർദുർജയൈഃ ।
യസ്മിന്നഭ്യുദിതേ വിനശ്യതി ബലീ വായുഃ സ്വയം തത്ക്ഷണാത്
പ്രാപ്തും തത്സഹജസ്വഭാവമനിശം സേവേത ചൈകം ഗുരും ॥ 100 ॥
ജ്ഞാനം വിനാ മുക്തിപദം ലഭ്യതേ ഗുരുഭക്തിതഃ ।
ഗുരോഃ പ്രസാദതോ നാന്യത് സാധനം ഗുരുമാർഗിണാം ॥ 101 ॥
യസ്മാത്പരതരം നാസ്തി നേതി നേതീതി വൈ ശ്രുതിഃ ।
മനസാ വചസാ ചൈവ സത്യമാരാധയേദ്ഗുരും ॥ 102 ॥
ഗുരോഃ കൃപാപ്രസാദേന ബ്രഹ്മവിഷ്ണുശിവാദയഃ ।
സാമർഥ്യമഭജൻ സർവേ സൃഷ്ടിസ്ഥിത്യന്തകർമണി ॥ 103 ॥
ദേവകിന്നരഗന്ധർവാഃ പിതൃയക്ഷാസ്തു തുംബുരുഃ ।
മുനയോഽപി ന ജാനന്തി ഗുരുശുശ്രൂഷണേ വിധിം ॥ 104 ॥
താർകികാശ്ഛാന്ദസാശ്ചൈവ ദൈവജ്ഞാഃ കർമഠാഃ പ്രിയേ ।
ലൗകികാസ്തേ ന ജാനന്തി ഗുരുതത്ത്വം നിരാകുലം ॥ 105 ॥
മഹാഹങ്കാരഗർവേണ തതോവിദ്യാബലേന ച ।
ഭ്രമന്ത്യേതസ്മിൻ സംസാരേ ഘടീയന്ത്രം യഥാ പുനഃ ॥ 106 ॥
യജ്ഞിനോഽപി ന മുക്താഃ സ്യുഃ ന മുക്താ യോഗിനസ്തഥാ ।
താപസാ അപി നോ മുക്താ ഗുരുതത്ത്വാത്പരാങ്മുഖാഃ ॥ 107 ॥
ന മുക്താസ്തു ഗന്ധർവാഃ പിതൃയക്ഷാസ്തു ചാരണാഃ ।
ഋഷയഃ സിദ്ധദേവാദ്യാ ഗുരുസേവാപരാങ്മുഖാഃ ॥ 108 ॥
॥ ഇതി ശ്രീസ്കന്ദപുരാണേ ഉത്തരഖണ്ഡേ ഉമാമഹേശ്വര സംവാദേ
ശ്രീ ഗുരുഗീതായാം പ്രഥമോഽധ്യായഃ ॥
॥ ദ്വിതീയോഽധ്യായഃ ॥
ധ്യാനം ശ്രുണു മഹാദേവി സർവാനന്ദപ്രദായകം ।
സർവസൗഖ്യകരം ചൈവ ഭുക്തിമുക്തിപ്രദായകം ॥ 109 ॥
ശ്രീമത്പരം ബ്രഹ്മ ഗുരും സ്മരാമി
ശ്രീമത്പരം ബ്രഹ്മ ഗുരും ഭജാമി ।
ശ്രീമത്പരം ബ്രഹ്മ ഗുരും വദാമി
ശ്രീമത്പരം ബ്രഹ്മ ഗുരും നമാമി ॥ 110 ॥
ബ്രഹ്മാനന്ദം പരമസുഖദം കേവലം ജ്ഞാനമൂർതിം
ദ്വന്ദ്വാതീതം ഗഗനസദൃശം തത്ത്വമസ്യാദിലക്ഷ്യം ।
ഏകം നിത്യം വിമലമചലം സർവധീസാക്ഷിഭൂതം
ഭാവാതീതം ത്രിഗുണരഹിതം സദ്ഗുരും തം നമാമി ॥ 111 ॥
ഹൃദംബുജേ കർണികമധ്യസംസ്ഥേ
സിംഹാസനേ സംസ്ഥിതദിവ്യമൂർതിം ।
ധ്യായേദ്ഗുരും ചന്ദ്രകലാപ്രകാശം
സച്ചിത്സുഖാഭീഷ്ടവരം ദധാനം ॥ 112 ॥
ശ്വേതാംബരം ശ്വേതവിലേപപുഷ്പം
മുക്താവിഭൂഷം മുദിതം ദ്വിനേത്രം ।
വാമാങ്കപീഠസ്ഥിതദിവ്യശക്തിം
മന്ദസ്മിതം പൂർണകൃപാനിധാനം ॥ 113 ॥
ജ്ഞാനസ്വരൂപം നിജഭാവയുക്തം ആനന്ദമാനന്ദകരം പ്രസന്നം ।
യോഗീന്ദ്രമീഡ്യം ഭവരോഗവൈദ്യം ശ്രീമദ്ഗുരും നിത്യമഹം നമാമി ॥ 114 ॥
വന്ദേ ഗുരൂണാം ചരണാരവിന്ദം സന്ദർശിതസ്വാത്മസുഖാംബുധീനാം ।
ജനസ്യ യേഷാം ഗുലികായമാനം സംസാരഹാലാഹലമോഹശാന്ത്യൈ ॥ 115 ॥
യസ്മിൻ സൃഷ്ടിസ്ഥിസ്തിധ്വംസനിഗ്രഹാനുഗ്രഹാത്മകം ।
കൃത്യം പഞ്ചവിധം ശശ്വത് ഭാസതേ തം ഗുരും ഭജേത് ॥ 116 ॥
പാദാബ്ജേ സർവസംസാരദാവകാലാനലം സ്വകേ ।
ബ്രഹ്മരന്ധ്രേ സ്ഥിതാംഭോജമധ്യസ്ഥം ചന്ദ്രമണ്ഡലം ॥ 117 ॥
അകഥാദിത്രിരേഖാബ്ജേ സഹസ്രദലമണ്ഡലേ ।
ഹംസപാർശ്വത്രികോണേ ച സ്മരേത്തന്മധ്യഗം ഗുരും ॥ 118 ॥
നിത്യം ശുദ്ധം നിരാഭാസം നിരാകാരം നിരഞ്ജനം ।
നിത്യബോധം ചിദാനന്ദം ഗുരും ബ്രഹ്മ നമാമ്യഹം ॥ 119 ॥
സകലഭുവനസൃഷ്ടിഃ കൽപിതാശേഷസൃഷ്ടിഃ
നിഖിലനിഗമദൃഷ്ടിഃ സത്പദാർഥൈകസൃഷ്ടിഃ ।
അതദ്ഗണപരമേഷ്ടിഃ സത്പദാർഥൈകദൃഷ്ടിഃ
ഭവഗുണപരമേഷ്ടിർമോക്ഷമാർഗൈകദൃഷ്ടിഃ ॥ 120 ॥
സകലഭുവനരംഗസ്ഥാപനാസ്തംഭയഷ്ടിഃ
സകരുണരസവൃഷ്ടിസ്തത്ത്വമാലാസമഷ്ടിഃ ।
സകലസമയസൃഷ്ടിസ്സച്ചിദാനന്ദദൃഷ്ടിഃ
നിവസതു മയി നിത്യം ശ്രീഗുരോർദിവ്യദൃഷ്ടിഃ ॥ 121 ॥
ന ഗുരോരധികം ന ഗുരോരധികം
ന ഗുരോരധികം ന ഗുരോരധികം ।
ശിവശാസനതഃ ശിവശാസനതഃ
ശിവശാസനതഃ ശിവശാസനതഃ ॥ 122 ॥
ഇദമേവ ശിവമിദമേവ ശിവം ഇദമേവ ശിവമിദമേവ ശിവം ।
ഹരിശാസനതോ ഹരിശാസനതോ ഹരിശാസനതോ ഹരിശാസനതഃ ॥ 123 ॥
വിദിതം വിദിതം വിദിതം വിദിതം
വിജനം വിജനം വിജനം വിജനം ।
വിധിശാസനതോ വിധിശാസനതോ
വിധിശാസനതോ വിധിശാസനതഃ ॥ 124 ॥
ഏവംവിധം ഗുരും ധ്യാത്വാ ജ്ഞാനമുത്പദ്യതേ സ്വയം ।
തദാ ഗുരൂപദേശേന മുക്തോഽഹമിതി ഭാവയേത് ॥ 125 ॥
ഗുരൂപദിഷ്ടമാർഗേണ മനഃശുദ്ധിം തു കാരയേത് ।
അനിത്യം ഖണ്ഡയേത്സർവം യത്കിഞ്ചിദാത്മഗോചരം ॥ 126 ॥
ജ്ഞേയം സർവം പ്രതീതം ച ജ്ഞാനം ച മന ഉച്യതേ ।
ജ്ഞാനം ജ്ഞേയം സമം കുര്യാന്നാന്യഃ പന്ഥാ ദ്വിതീയകഃ ॥ 127 ॥
കിമത്ര ബഹുനോക്തേന ശാസ്ത്രകോടിശതൈരപി ।
ദുർലഭാ ചിത്തവിശ്രാന്തിഃ വിനാ ഗുരുകൃപാം പരാം ॥ 128 ॥
കരുണാഖഡ്ഗപാതേന ഛിത്വാ പാശാഷ്ടകം ശിശോഃ ।
സമ്യഗാനന്ദജനകഃ സദ്ഗുരുഃ സോഽഭിധീയതേ ॥129 ॥
ഏവം ശ്രുത്വാ മഹാദേവി ഗുരുനിന്ദാം കരോതി യഃ ।
സ യാതി നരകാൻ ഘോരാൻ യാവച്ചന്ദ്രദിവാകരൗ ॥ 130 ॥
യാവത്കൽപാന്തകോ ദേഹസ്താവദ്ദേവി ഗുരും സ്മരേത് ।
ഗുരുലോപാ ന കർതവ്യഃ സ്വച്ഛന്ദോ യദി വാ ഭവേത് ॥ 131 ॥
ഹുങ്കാരേണ ന വക്തവ്യം പ്രാജ്ഞശിഷ്യൈഃ കദാചന ।
ഗുരോരഗ്ര ന വക്തവ്യമസത്യം തു കദാചന ॥ 132 ॥
ഗുരും ത്വങ്കൃത്യ ഹുങ്കൃത്യ ഗുരുസാന്നിധ്യഭാഷണഃ ।
അരണ്യേ നിർജലേ ദേശേ സംഭവേദ് ബ്രഹ്മരാക്ഷസഃ ॥ 133 ॥
അദ്വൈതം ഭാവയേന്നിത്യം സർവാവസ്ഥാസു സർവദാ ।
കദാചിദപി നോ കുര്യാദ്ദ്വൈതം ഗുരുസന്നിധൗ ॥ 134 ॥
ദൃശ്യവിസ്മൃതിപര്യന്തം കുര്യാദ് ഗുരുപദാർചനം ।
താദൃശസ്യൈവ കൈവല്യം ന ച തദ്വ്യതിരേകിണഃ ॥ 135 ॥
അപി സമ്പൂർണതത്ത്വജ്ഞോ ഗുരുത്യാഗി ഭവേദ്യദാ ।
ഭവത്യേവ ഹി തസ്യാന്തകാലേ വിക്ഷേപമുത്കടം ॥ 136 ॥
ഗുരുകാര്യം ന ലംഘേത നാപൃഷ്ട്വാ കാര്യമാചരേത് ।
ന ഹ്യുത്തിഷ്ഠേദ്ദിശേഽനത്വാ ഗുരുസദ്ഭ്വശോഭിതഃ ॥ 137 ॥
ഗുരൗ സതി സ്വയം ദേവി പരേഷാം തു കദാചന ।
ഉപദേശം ന വൈ കുര്യാത് തഥാ ചേദ്രാക്ഷസോ ഭവേത് ॥ 138 ॥
ന ഗുരോരാശ്രമേ കുര്യാത് ദുഷ്പാനം പരിസർപണം ।
ദീക്ഷാ വ്യാഖ്യാ പ്രഭുത്വാദി ഗുരോരാജ്ഞാം ന കാരയേത് ॥ 139 ॥
നോപാശ്രമം ച പര്യകം ന ച പാദപ്രസാരണം ।
നാംഗഭോഗാദികം കുര്യാന്ന ലീലാമപരാമപി ॥ 140 ॥
ഗുരൂണാം സദസദ്വാപി യദുക്തം തന്ന ലംഘയേത് ।
കുർവന്നാജ്ഞാം ദിവാ രാത്രൗ ദാസവന്നിവസേദ്ഗുരോ ॥ 141 ॥
അദത്തം ന ഗുരോർദ്രവ്യമുപഭുഞ്ജീത കർഹിചിത് ।
ദത്തേ ച രങ്കവദ്ഗ്രാഹ്യം പ്രാണോഽപ്യേതേന ലഭ്യതേ ॥ 142 ॥
പാദുകാസനശയ്യാദി ഗുരുണാ യദഭീഷ്ടിതം ।
നമസ്കുർവീത തത്സർവം പാദാഭ്യാം ന സ്പൃശേത് ക്വചിത് ॥ 143 ॥
ഗച്ഛതഃ പൃഷ്ഠതോ ഗച്ഛേത് ഗുരുച്ഛായാം ന ലംഘയേത് ।
നോൽബണം ധാരയേദ്വേഷം നാലങ്കാരാംസ്തതോൽബണാൻ ॥ 144 ॥
ഗുരുനിന്ദാകരം ദൃഷ്ട്വാ ധാവയേദഥ വാസയേത് ।
സ്ഥാനം വാ തത്പരിത്യാജ്യം ജിഹ്വാഛേദാക്ഷമോ യദി ॥ 145 ॥
നോച്ഛിഷ്ടം കസ്യചിദ്ദേയം ഗുരോരാജ്ഞാം ന ച ത്യജേത് ।
കൃത്സ്നമുച്ഛിഷ്ടമാദായ ഹവിർവദ്ഭക്ഷയേത്സ്വയം ॥ 146 ॥
നാനൃതം നാപ്രിയം ചൈവ ന ഗർവ നാപി വാ ബഹു ।
ന നിയോഗധരം ബ്രൂയാത് ഗുരോരാജ്ഞാം വിഭാവയേത് ॥ 147 ॥
പ്രഭോ ദേവകുലേശാനാം സ്വാമിൻ രാജൻ കുലേശ്വര ।
ഇതി സംബോധനൈർഭീതോ സച്ചരേദ്ഗുരുസന്നിധൗ ॥ 148 ॥
മുനിഭിഃ പന്നഗൈർവാപി സുരൈർവാ ശാപിതോ യദി ।
കാലമൃത്യുഭയാദ്വാപി ഗുരുഃ സന്ത്രാതി പാർവതി ॥ 149 ॥
അശക്താ ഹി സുരാദ്യാശ്ച ഹ്യശക്താഃ മുനയസ്തഥാ ।
ഗുരുശാപോപപന്നസ്യ രക്ഷണായ ച കുത്രചിത് ॥ 150 ॥
മന്ത്രരാജമിദം ദേവി ഗുരുരിത്യക്ഷരദ്വയം ।
സ്മൃതിവേദപുരാണാനാം സാരമേവ ന സംശയഃ ॥ 151 ॥
സത്കാരമാനപൂജാർഥം ദണ്ഡകാഷയധാരണഃ ।
സ സംന്യാസീ ന വക്തവ്യഃ സംന്യാസീ ജ്ഞാനതത്പരഃ ॥ 152 ॥
വിജാനന്തി മഹാവാക്യം ഗുരോശ്ചരണ സേവയാ ।
തേ വൈ സംന്യാസിനഃ പ്രോക്താ ഇതരേ വേഷധാരിണാഃ ॥ 153 ॥
നിത്യം ബ്രഹ്മ നിരാകാരം നിർഗുണം സത്യചിദ്ധനം ।
യഃ സാക്ഷാത്കുരുതേ ലോകേ ഗുരുത്വം തസ്യ ശോഭതേ ॥ 154 ॥
ഗുരുപ്രസാദതഃ സ്വാത്മന്യാത്മാരാമനിരീക്ഷണാത് ।
സമതാ മുക്തിമാർഗേണ സ്വാത്മജ്ഞാനം പ്രവർതതേ ॥ 155 ॥
ആബ്രഹ്മസ്തംഭപര്യന്തം പരമാത്മസ്വരൂപകം ।
സ്ഥാവരം ജംഗമം ചൈവ പ്രണമാമി ജഗന്മയം ॥ 156 ॥
വന്ദേഹം സച്ചിദാനന്ദം ഭാവാതീതം ജഗദ്ഗുരും ।
നിത്യം പൂർണം നിരാകാരം നിർഗുണം സ്വാത്മസംസ്ഥിതം ॥ 157 ॥
പരാത്പരതരം ധ്യായേന്നിത്യമാനന്ദകാരകം ।
ഹൃദയാകാശമധ്യസ്ഥം ശുദ്ധസ്ഫടികസന്നിഭം ॥ 158 ॥
സ്ഫാടികേ സ്ഫാടികം രൂപം ദർപണേ ദർപണോ യഥാ ।
തഥാത്മനി ചിദാകാരമാനന്ദം സോഽഹമിത്യുത ॥ 159 ॥
അംഗുഷ്ഠമാത്രം പുരുഷം ധ്യായേച്ച ചിന്മയം ഹൃദി ।
തത്ര സ്ഫുരതി യോ ഭാവഃ ശ്രുണു തത്കഥയാമി തേ ॥ 160 ॥
അജോഽഹമമരോഽഹം ച ഹ്യനാദിനിധനോ ഹ്യഹം ।
അവികാരശ്ചിദാനന്ദോ ഹ്യണീയാന്മഹതോ മഹാൻ ॥ 161 ॥
അപൂർവമപരം നിത്യം സ്വയഞ്ജ്യോതിർനിരാമയം ।
വിരജം പരമാകാശം ധ്രുവമാനന്ദമവ്യയം ॥ 162 ॥
അഗോചരം തഥാഽഗമ്യം നാമരൂപവിവർജിതം ।
നിഃശബ്ദം തു വിജാനീയാത്സ്വഭാവാദ്ബ്രഹ്മ പാർവതി ॥ 163 ॥
യഥാ ഗന്ധസ്വഭാവാവത്വം കർപൂരകുസുമാദിഷു ।
ശീതോഷ്ണത്വസ്വഭാവത്വം തഥാ ബ്രഹ്മണി ശാശ്വതം ॥ 164 ॥
യഥാ നിജസ്വഭാവേന കുണ്ഡലകടകാദയഃ ।
സുവർണത്വേന തിഷ്ഠന്തി തഥാഽഹം ബ്രഹ്മ ശാശ്വതം ॥ 165 ॥
സ്വയം തഥാവിധോ ഭൂത്വാ സ്ഥാതവ്യം യത്രകുത്രചിത് ।
കീടോ ഭൃംഗ ഇവ ധ്യാനാദ്യഥാ ഭവതി താദൃശഃ ॥ 166 ॥
ഗുരുധ്യാനം തഥാ കൃത്വാ സ്വയം ബ്രഹ്മമയോ ഭവേത് ।
പിണ്ഡേ പദേ തഥാ രൂപേ മുക്താസ്തേ നാത്ര സംശയഃ ॥ 167 ॥
ശ്രീപാർവതീ ഉവാച ।
പിണ്ഡം കിം തു മഹാദേവ പദം കിം സമുദാഹൃതം ।
രൂപാതീതം ച രൂപം കിം ഏതദാഖ്യാഹി ശങ്കര ॥ 168 ॥
ശ്രീമഹാദേവ ഉവാച ।
പിണ്ഡം കുണ്ഡലിനീ ശക്തിഃ പദം ഹംസമുദാഹൃതം ।
രൂപം ബിന്ദുരിതി ജ്ഞേയം രൂപാതീതം നിരഞ്ജനം ॥ 169 ॥
പിണ്ഡേ മുക്താഃ പദേ മുക്താ രൂപേ മുക്താ വരാനനേ ।
രൂപാതീതേ തു യേ മുക്താസ്തേ മുക്താ നാത്ര സംശയഃ ॥ 170 ॥
ഗുരുർധ്യാനേനൈവ നിത്യം ദേഹീ ബ്രഹ്മമയോ ഭവേത് ।
സ്ഥിതശ്ച യത്ര കുത്രാപി മുക്തോഽസൗ നാത്ര സംശയഃ ॥ 171 ॥
ജ്ഞാനം സ്വാനുഭവഃ ശാന്തിർവൈരാഗ്യം വക്തൃതാ ധൃതിഃ ।
ഷഡ്ഗുണൈശ്വര്യയുക്തോ ഹി ഭഗവാൻ ശ്രീഗുരുഃ പ്രിയേ ॥ 172 ॥
ഗുരുഃ ശിവോ ഗുരുർദേവോ ഗുരുർബന്ധുഃ ശരീരിണാം ।
ഗുരുരാത്മാ ഗുരുർജീവോ ഗുരോരന്യന്ന വിദ്യതേ ॥ 173 ॥
ഏകാകീ നിസ്പൃഹഃ ശാന്തശ്ചിന്താസൂയാദിവർജിതഃ ।
ബാല്യഭാവേന യോ ഭാതി ബ്രഹ്മജ്ഞാനീ സ ഉച്യതേ ॥ 174 ॥
ന സുഖം വേദശാസ്ത്രേഷു ന സുഖം മന്ത്രയന്ത്രകേ ।
ഗുരോഃ പ്രസാദാദന്യത്ര സുഖം നാസ്തി മഹീതലേ ॥ 175 ॥
ചാർവാകവൈഷ്ണവമതേ സുഖം പ്രാഭാകരേ ന ഹി ।
ഗുരോഃ പാദാന്തികേ യദ്വത്സുഖം വേദാന്തസമ്മതം ॥ 176 ॥
ന തത്സുഖം സുരേന്ദ്രസ്യ ന സുഖം ചക്രവർതിനാം ।
യത്സുഖം വീതരാഗസ്യ മുനേരേകാന്തവാസിനഃ ॥ 177 ॥
നിത്യം ബ്രഹ്മരസം പീത്വാ തൃപ്തോ യഃ പരമാത്മനി ।
ഇന്ദ്രം ച മന്യതേ തുച്ഛം നൃപാണാം തത്ര കാ കഥാ ॥ 178 ॥
യതഃ പരമകൈവല്യം ഗുരുമാർഗേണ വൈ ഭവേത് ।
ഗുരുഭക്തിരതഃ കാര്യാ സർവദാ മോക്ഷകാങ്ക്ഷിഭിഃ ॥ 179 ॥
ഏക ഏവാദ്വിതീയോഽഹം ഗുരുവാക്യേന നിശ്ചിതഃ ।
ഏവമഭ്യസ്യതാ നിത്യം ന സേവ്യം വൈ വനാന്തരം ॥ 180 ॥
അഭ്യാസാന്നിമിഷേണൈവം സമാധിമധിഗച്ഛതി ।
ആജന്മജനിതം പാപം തത്ക്ഷണാദേവ നശ്യതി ॥ 181 ॥
കിമാവാഹനമവ്യക്തൈ വ്യാപകം കിം വിസർജനം ।
അമൂർതോ ച കഥം പൂജാ കഥം ധ്യാനം നിരാമയേ ॥ 182 ॥
ഗുരുർവിഷ്ണുഃ സത്ത്വമയോ രാജസശ്ചതുരാനനഃ ।
താമസോ രുദ്രരൂപേണ സൃജത്യവതി ഹന്തി ച ॥ 183 ॥
സ്വയം ബ്രഹ്മമയോ ഭൂത്വാ തത്പരം നാവലോകയേത് ।
പരാത്പരതരം നാന്യത് സർവഗം ച നിരാമയം ॥ 184 ॥
തസ്യാവലോകനം പ്രാപ്യ സർവസംഗവിവർജിതഃ ।
ഏകാകീ നിസ്പൃഹഃ ശാന്തഃ സ്ഥാതവ്യം തത്പ്രസാദതഃ ॥ 185 ॥
ലബ്ധം വാഽഥ ന ലബ്ധം വാ സ്വൽപം വാ ബഹുലം തഥാ ।
നിഷ്കാമേനൈവ ഭോക്തവ്യം സദാ സന്തുഷ്ടമാനസഃ ॥ 186 ॥
സർവജ്ഞപദമിത്യാഹുർദേഹീ സർവമയോ ഭുവി ।
സദാഽനന്ദഃ സദാ ശാന്തോ രമതേ യത്രകുത്രചിത് ॥ 187 ॥
യത്രൈവ തിഷ്ഠതേ സോഽപി സ ദേശഃ പുണ്യഭാജനഃ ।
മുക്തസ്യ ലക്ഷണം ദേവി തവാഗ്രേ കഥിതം മയാ ॥ 188 ॥
ഉപദേശസ്ത്വയം ദേവി ഗുരുമാർഗേണ മുക്തിദഃ ।
ഗുരുഭക്തിസ്തഥാത്യാന്താ കർതവ്യാ വൈ മനീഷിഭിഃ ॥ 189 ॥
നിത്യയുക്താശ്രയഃ സർവോ വേദകൃത്സർവവേദകൃത് ।
സ്വപരജ്ഞാനദാതാ ച തം വന്ദേ ഗുരുമീശ്വരം ॥ 190 ॥
യദ്യപ്യധീതാ നിഗമാഃ ഷഡംഗാ ആഗമാഃ പ്രിയേ ।
അധ്യാത്മാദീനി ശാസ്ത്രാണി ജ്ഞാനം നാസ്തി ഗുരും വിനാ ॥ 191 ॥
ശിവപൂജാരതോ വാപി വിഷ്ണുപൂജാരതോഽഥവാ ।
ഗുരുതത്ത്വവിഹീനശ്ചേത്തത്സർവം വ്യർഥമേവ ഹി ॥ 192 ॥
ശിവസ്വരൂപമജ്ഞാത്വാ ശിവപൂജാ കൃതാ യദി ।
സാ പൂജാ നാമമാത്രം സ്യാച്ചിത്രദീപ ഇവ പ്രിയേ ॥ 193 ॥
സർവം സ്യാത്സഫലം കർമ ഗുരുദീക്ഷാപ്രഭാവതഃ ।
ഗുരുലാഭാത്സർവലാഭോ ഗുരുഹീനസ്തു ബാലിശഃ ॥ 194 ॥
ഗുരുഹീനഃ പശുഃ കീടഃ പതംഗോ വക്തുമർഹതി ।
ശിവരൂപം സ്വരൂപം ച ന ജാനാതി യതസ്സ്വയം ॥ 195 ॥
തസ്മാത്സർവപ്രയത്നേന സർവസംഗവിവർജിതഃ ।
വിഹായ ശാസ്ത്രജാലാനി ഗുരുമേവ സമാശ്രയേത് ॥ 196 ॥
നിരസ്തസർവസന്ദേഹോ ഏകീകൃത്യ സുദർശനം ।
രഹസ്യം യോ ദർശയതി ഭജാമി ഗുരുമീശ്വരം ॥ 197 ॥
ജ്ഞാനഹീനോ ഗുരുസ്ത്യാജ്യോ മിഥ്യാവാദി വിഡംബകഃ ।
സ്വവിശ്രാന്തിം ന ജാനാതി പരശാന്തിം കരോതി കിം ॥ 198 ॥
ശിലായാഃ കിം പരം ജ്ഞാനം ശിലാസംഘപ്രതാരണേ ।
സ്വയം തർതും ന ജാനാതി പരം നിസ്താരയേത് കഥം ॥ 199 ॥
ന വന്ദനീയാസ്തേ കഷ്ടം ദർശനാദ്ഭ്രാന്തികാരകാഃ ।
വർജയേതാൻ ഗുരുൻ ദൂരേ ധീരാനേവ സമാശ്രയേത് ॥ 200 ॥
പാഷണ്ഡിനഃ പാപരതാഃ നാസ്തികാ ഭേദബുദ്ധയഃ ।
സ്ത്രീലമ്പടാ ദുരാചാരാഃ കൃതഘ്നാ ബകവൃത്തയഃ ॥ 201 ॥
കർമഭ്രഷ്ടാഃ ക്ഷമാനഷ്ടാ നിന്ദ്യതർകേശ്ച വാദിനഃ ।
കാമിനഃ ക്രോധിനശ്ചൈവ ഹിംസ്രാശ്ചണ്ഡാഃ ശഠാസ്തഥാ ॥ 202 ॥
ജ്ഞാനലുപ്താ ന കർതവ്യാ മഹാപാപാസ്തഥാ പ്രിയേ ।
ഏഭ്യോ ഭിന്നോ ഗുരുഃ സേവ്യഃ ഏകഭക്ത്യാ വിചാര്യ ച ॥ 203 ॥
ശിഷ്യാദന്യത്ര ദേവേശി ന വദേദ്യസ്യ കസ്യചിത് ।
നരാണാം ച ഫലപ്രാപ്തൗ ഭക്തിരേവ ഹി കാരണം ॥ 204 ॥
ഗൂഢോ ദൃഢശ്ച പ്രീതശ്ച മൗനേന സുസമാഹിതഃ ।
സകൃത്കാമഗതൗ വാപി പഞ്ചധാ ഗുരുരീരിതഃ ॥ 205 ॥
സർവം ഗുരുമുഖാല്ലബ്ധം സഫലം പാപനാശനം ।
യദ്യദാത്മഹിതം വസ്തു തത്തദ്ദ്രവ്യം ന വഞ്ചയേത് ॥ 206 ॥
ഗുരുദേവാർപണം വസ്തു തേന തുഷ്ടോഽസ്മി സുവ്രതേ ।
ശ്രീഗുരോഃ പാദുകാം മുദ്രാം മൂലമന്ത്രം ച ഗോപയേത് ॥ 207 ॥
നതാസ്മി തേ നാഥ പദാരവിന്ദം
ബുദ്ധീന്ദ്രിയാപ്രാണമനോവചോഭിഃ ।
യച്ചിന്ത്യതേ ഭാവിത ആത്മയുക്തൗ
മുമുക്ഷിഭിഃ കർമമയോപശാന്തയേ ॥ 208 ॥
അനേന യദ്ഭവേത്കാര്യം തദ്വദാമി തവ പ്രിയേ ।
ലോകോപകാരകം ദേവി ലൗകികം തു വിവർജയേത് ॥ 209 ॥
ലൗകികാദ്ധർമതോ യാതി ജ്ഞാനഹീനോ ഭവാർണവേ ।
ജ്ഞാനഭാവേ ച യത്സർവം കർമ നിഷ്കർമ ശാമ്യതി ॥ 210 ॥
ഇമാം തു ഭക്തിഭാവേന പഠേദ്വൈ ശ്രുണുയാദപി ।
ലിഖിത്വാ യത്പ്രദാനേന തത്സർവം ഫലമശ്നുതേ ॥ 211 ॥
ഗുരുഗീതാമിമാം ദേവി ഹൃദി നിത്യം വിഭാവയ ।
മഹാവ്യാധിഗതൈർദുഃഖൈഃ സർവദാ പ്രജപേന്മുദാ ॥ 212 ॥
ഗുരുഗീതാക്ഷരൈകൈകം മന്ത്രരാജമിദം പ്രിയേ ।
അന്യേ ച വിവിധാ മന്ത്രാഃ കലാം നാർഹന്തി ഷോഡശീം ॥ 213 ॥
അനന്ത ഫലമാപ്നോതി ഗുരുഗീതാ ജപേന തു ।
സർവപാപഹരാ ദേവി സർവദാരിദ്ര്യനാശിനീ ॥ 214 ॥
അകാലമൃത്യുഹർത്രീ ച സർവസങ്കടനാശിനീ ।
യക്ഷരാക്ഷസഭൂതാദിചോരവ്യാഘ്രവിഘാതിനീ ॥ 215 ॥
സർവോപദ്രവകുഷ്ഠാദിദുഷ്ടദോഷനിവാരിണീ ।
യത്ഫലം ഗുരുസാന്നിധ്യാത്തത്ഫലം പഠനാദ്ഭവേത് ॥ 216 ॥
മഹാവ്യാധിഹരാ സർവവിഭൂതേഃ സിദ്ധിദാ ഭവേത് ।
അഥവാ മോഹനേ വശ്യേ സ്വയമേവ ജപേത്സദാ ॥ 217 ॥
കുശദൂർവാസനേ ദേവി ഹ്യാസനേ ശുഭ്രകംബലേ ।
ഉപവിശ്യ തതോ ദേവി ജപേദേകാഗ്രമാനസഃ ॥ 218 ॥
ശുക്ലം സർവത്ര വൈ പ്രോക്തം വശ്യേ രക്താസനം പ്രിയേ ।
പദ്മാസനേ ജപേന്നിത്യം ശാന്തിവശ്യകരം പരം ॥ 219 ॥
വസ്ത്രാസനേ ച ദാരിദ്ര്യം പാഷാണേ രോഗസംഭവഃ ।
മേദിന്യാം ദുഃഖമാപ്നോതി കാഷ്ഠേ ഭവതി നിഷ്ഫലം ॥ 220 ॥
കൃഷ്ണാജിനേ ജ്ഞാനസിദ്ധിർമോക്ഷശ്രീർവ്യാഘ്രചർമണി ।
കുശാസനേ ജ്ഞാനസിദ്ധിഃ സർവസിദ്ധിസ്തു കംബലേ ॥ 221 ॥
ആഗ്നേയ്യാം കർഷണം ചൈവ വായവ്യാം ശത്രുനാശനം ।
നൈരൃത്യാം ദർശനം ചൈവ ഈശാന്യാം ജ്ഞാനമേവ ച ॥ 222 ॥
ഉദങ്മുഖഃ ശാന്തിജപ്യേ വശ്യേ പൂർവമുഖസ്തഥാ ।
യാമ്യേ തു മാരണം പ്രോക്തം പശ്ചിമേ ച ധനാഗമഃ ॥ 223 ॥
മോഹനം സർവഭൂതാനാം ബന്ധമോക്ഷകരം പരം ।
ദേവരാജ്ഞാം പ്രിയകരം രാജാനം വശമാനയേത് ॥ 224 ॥
മുഖസ്തംഭകരം ചൈവ ഗുണാനാം ച വിവർധനം ।
ദുഷ്കർമനാശനം ചൈവ തഥാ സത്കർമസിദ്ധിദം ॥ 225 ॥
പ്രസിദ്ധം സാധയേത്കാര്യം നവഗ്രഹഭയാപഹം ।
ദുഃസ്വപ്നനാശനം ചൈവ സുസ്വപ്നഫലദായകം ॥ 226 ॥
മോഹശാന്തികരം ചൈവ ബന്ധമോക്ഷകരം പരം ।
സ്വരൂപജ്ഞാനനിലയം ഗീതാശാസ്ത്രമിദം ശിവേ ॥ 227 ॥
യം യം ചിന്തയതേ കാമം തം തം പ്രാപ്നോതി നിശ്ചയം ।
നിത്യം സൗഭാഗ്യദം പുണ്യം താപത്രയകുലാപഹം ॥ 228 ॥
സർവശാന്തികരം നിത്യം തഥാ വന്ധ്യാ സുപുത്രദം ।
അവൈധവ്യകരം സ്ത്രീണാം സൗഭാഗ്യസ്യ വിവർധനം ॥ 229 ॥
ആയുരാരോഗ്യമൈശ്വര്യം പുത്രപൗത്രപ്രവർധനം ।
നിഷ്കാമജാപീ വിധവാ പഠേന്മോക്ഷമവാപ്നുയാത് ॥ 230 ॥
അവൈധവ്യം സകാമാ തു ലഭതേ ചാന്യജന്മനി ।
സർവദുഃഖമയം വിഘ്നം നാശയേത്താപഹാരകം ॥ 231 ॥
സർവപാപപ്രശമനം ധർമകാമാർഥമോക്ഷദം ।
യം യം ചിന്തയതേ കാമം തം തം പ്രാപ്നോതി നിശ്ചിതം ॥ 232 ॥
കാമ്യാനാം കാമധേനുർവൈ കൽപിതേ കൽപപാദപഃ ।
ചിന്താമണിശ്ചിന്തിതസ്യ സർവമംഗലകാരകം ॥ 233 ॥
ലിഖിത്വാ പൂജയേദ്യസ്തു മോക്ഷശ്രിയമവാപ്നുയാത് ।
ഗുരൂഭക്തിർവിശേഷേണ ജായതേ ഹൃദി സർവദാ ॥ 234 ॥
ജപന്തി ശാക്താഃ സൗരാശ്ച ഗാണപത്യാശ്ച വൈഷ്ണവാഃ ।
ശൈവാഃ പാശുപതാഃ സർവേ സത്യം സത്യം ന സംശയഃ ॥ 235 ॥
॥ ഇതി ശ്രീസ്കന്ദപുരാണേ ഉത്തരഖണ്ഡേ ഉമാമഹേശ്വര സംവാദേ
ശ്രീ ഗുരുഗീതായാം ദ്വിതീയോഽധ്യായഃ ॥
॥ തൃതീയഃ അധ്യായഃ ॥
അഥ കാമ്യജപസ്ഥാനം കഥയാമി വരാനനേ ।
സാഗരാന്തേ സരിതീരേ തീർഥേ ഹരിഹരാലയേ ॥ 236 ॥
ശക്തിദേവാലയേ ഗോഷ്ഠേ സർവദേവാലയേ ശുഭേ ।
വടസ്യ ധാത്ര്യാ മൂലേ വാ മഠേ വൃന്ദാവനേ തഥാ ॥ 237 ॥
പവിത്രേ നിർമലേ ദേശേ നിത്യാനുഷ്ഠാനതോഽപി വാ ।
നിർവേദനേന മൗനേന ജപമേതത് സമാരഭേത് ॥ 238 ॥
ജാപ്യേന ജയമാപ്നോതി ജപസിദ്ധിം ഫലം തഥാ ।
ഹീനം കർമ ത്യജേത്സർവം ഗർഹിതസ്ഥാനമേവ ച ॥ 239 ॥
ശ്മശാനേ ബിൽവമൂലേ വാ വടമൂലാന്തികേ തഥാ ।
സിദ്ധ്യന്തി കാനകേ മൂലേ ചൂതവൃക്ഷസ്യ സന്നിധൗ ॥ 240 ॥
പീതാസനം മോഹനേ തു ഹ്യസിതം ചാഭിചാരികേ ।
ജ്ഞേയം ശുക്ലം ച ശാന്ത്യർഥം വശ്യേ രക്തം പ്രകീർതിതം ॥ 241 ॥
ജപം ഹീനാസനം കുർവത് ഹീനകർമഫലപ്രദം ।
ഗുരുഗീതാം പ്രയാണേ വാ സംഗ്രാമേ രിപുസങ്കടേ ॥ 242 ॥
ജപൻ ജയമവാപ്നോതി മരണേ മുക്തിദായികാ ।
സർവകർമാണി സിദ്ധ്യന്തി ഗുരുപുത്രേ ന സംശയഃ ॥ 243 ॥
ഗുരുമന്ത്രോ മുഖേ യസ്യ തസ്യ സിദ്ധ്യന്തി നാന്യഥാ ।
ദീക്ഷയാ സർവകർമാണി സിദ്ധ്യന്തി ഗുരുപുത്രകേ ॥ 244 ॥
ഭവമൂലവിനാശായ ചാഷ്ടപാശനിവൃത്തയേ ।
ഗുരുഗീതാംഭസി സ്നാനം തത്ത്വജ്ഞഃ കുരുതേ സദാ ॥ 245 ॥
സ ഏവം സദ്ഗുരുഃ സാക്ഷാത് സദസദ്ബ്രഹ്മവിത്തമഃ ।
തസ്യ സ്ഥാനാനി സർവാണി പവിത്രാണി ന സംശയഃ ॥ 246 ॥
സർവശുദ്ധഃ പവിത്രോഽസൗ സ്വഭാവാദ്യത്ര തിഷ്ഠതി ।
തത്ര ദേവഗണാഃ സർവേ ക്ഷേത്രപീഠേ ചരന്തി ച ॥ 247 ॥
ആസനസ്ഥാഃ ശയാനാ വാ ഗച്ഛന്തസ്തിഷ്ഠന്തോഽപി വാ ।
അശ്വാരൂഢാ ഗജാരൂഢാഃ സുഷുപ്താ ജാഗ്രതോഽപി വാ ॥ 248 ॥
ശുചിഭൂതാ ജ്ഞാനവന്തോ ഗുരുഗീതാ ജപന്തി യേ ।
തേഷാം ദർശനസംസ്പർഷാത് ദിവ്യജ്ഞാനം പ്രജായതേ ॥ 249 ॥
സമുദ്രേ വൈ യഥാ തോയം ക്ഷീരേ ക്ഷീരം ജലേ ജലം ।
ഭിന്നേ കുംഭേ യഥാകാശം തഥാഽഽത്മാ പരമാത്മനി ॥ 250 ॥
തഥൈവ ജ്ഞാനവാൻ ജീവഃ പരമാത്മനി സർവദാ ।
ഐക്യേന രമതേ ജ്ഞാനീ യത്ര കുത്ര ദിവാനിശം ॥ 251 ॥
ഏവംവിധോ മഹായുക്തഃ സർവത്ര വർതതേ സദാ ।
തസ്മാത്സർവപ്രകാരേണ ഗുരുഭക്തിം സമാചരേത് ॥ 252 ॥
ഗുരുസന്തോഷണാദേവ മുക്തോ ഭവതി പാർവതി ।
അണിമാദിഷു ഭോക്തൃത്വം കൃപയാ ദേവി ജായതേ ॥ 253 ॥
സാമ്യേന രമതേ ജ്ഞാനീ ദിവാ വാ യദി വാ നിശി ।
ഏവംവിധോ മഹാമൗനീ ത്രൈലോക്യസമതാം വ്രജേത് ॥ 254 ॥
അഥ സംസാരിണഃ സർവേ ഗുരുഗീതാജപേന തു ।
സർവാൻ കാമാംസ്തു ഭുഞ്ജന്തി ത്രിസത്യം മമ ഭാഷിതം ॥ 255 ॥
സത്യം സത്യം പുനഃ സത്യം ധർമസാരം മയോദിതം ।
ഗുരുഗീതാസമം സ്തോത്രം നാസ്തി തത്ത്വം ഗുരോഃ പരം ॥ 256 ॥
ഗുരുർദേവോ ഗുരുർധർമോ ഗുരൗ നിഷ്ഠാ പരം തപഃ ।
ഗുരോഃ പരതരം നാസ്തി ത്രിവാരം കഥയാമി തേ ॥ 257 ॥
ധന്യാ മാതാ പിതാ ധന്യോ ഗോത്രം ധന്യം കുലോദ്ഭവഃ ।
ധന്യാ ച വസുധാ ദേവി യത്ര സ്യാദ്ഗുരുഭക്തതാ ॥ 258 ॥
ആകൽപജന്മ കോടീനാം യജ്ഞവ്രതതപഃക്രിയാഃ ।
താഃ സർവാഃ സഫലാ ദേവി ഗുരൂസന്തോഷമാത്രതഃ ॥ 259 ॥
ശരീരമിന്ദ്രിയം പ്രാണശ്ചാർഥഃ സ്വജനബന്ധുതാ ।
മാതൃകുലം പിതൃകുലം ഗുരുരേവ ന സംശയഃ ॥ 260 ॥
മന്ദഭാഗ്യാ ഹ്യശക്താശ്ച യേ ജനാ നാനുമന്വതേ ।
ഗുരുസേവാസു വിമുഖാഃ പച്യന്തേ നരകേശുചൗ ॥ 261 ॥
വിദ്യാ ധനം ബലം ചൈവ തേഷാം ഭാഗ്യം നിരർഥകം ।
യേഷാം ഗുരൂകൃപാ നാസ്തി അധോ ഗച്ഛന്തി പാർവതീ ॥ 262 ॥
ബ്രഹ്മാ വിഷ്ണുശ്ച രുദ്രശ്ച ദേവതാഃ പിതൃകിന്നരാഃ ।
സിദ്ധചാരണയക്ഷാശ്ച അന്യേ ച മുനയോ ജനാഃ ॥ 263 ॥
ഗുരുഭാവഃ പരം തീർഥമന്യർഥം നിരർഥകം ।
സർവതീർഥമയം ദേവി ശ്രീഗുരോശ്ചരണാംബുജം ॥ 264 ॥
കന്യാഭോഗരതാ മന്ദാഃ സ്വകാന്തായാഃ പരാങ്മുഖാഃ ।
അതഃ പരം മയാ ദേവി കഥിതന്ന മമ പ്രിയേ ॥ 265 ॥
ഇദം രഹസ്യമസ്പഷ്ടം വക്തവ്യം ച വരാനനേ ।
സുഗോപ്യം ച തവാഗ്രേ തു മമാത്മപ്രീതയേ സതി ॥ 266 ॥
സ്വാമിമുഖ്യഗണേശാദ്യാൻ വൈഷ്ണവാദീംശ്ച പാർവതി ।
ന വക്തവ്യം മഹാമായേ പാദസ്പർശം കുരുഷ്വ മേ ॥ 267 ॥
അഭക്തേ വഞ്ചകേ ധൂർതേ പാഷണ്ഡേ നാസ്തികാദിഷു ।
മനസാഽപി ന വക്തവ്യാ ഗുരുഗീതാ കദാചന ॥ 268 ॥
ഗുരവോ ബഹവഃ സന്തി ശിഷ്യവിത്താപഹാരകാഃ ।
തമേകം ദുർലഭം മന്യേ ശിഷ്യഹൃത്താപഹാരകം ॥ 269 ॥
ചാതുര്യവാൻ വിവേകീ ച അധ്യാത്മജ്ഞാനവാൻ ശുചിഃ ।
മാനസം നിർമലം യസ്യ ഗുരുത്വം തസ്യ ശോഭതേ ॥ 270 ॥
ഗുരവോ നിർമലാഃ ശാന്താഃ സാധവോ മിതഭാഷിണഃ ।
കാമക്രോധവിനിർമുക്താഃ സദാചാരാഃ ജിതേന്ദ്രിയാഃ ॥ 271 ॥
സൂചകാദിപ്രഭേദേന ഗുരവോ ബഹുധാ സ്മൃതാഃ ।
സ്വയം സമ്യക് പരീക്ഷ്യാഥ തത്ത്വനിഷ്ഠം ഭജേത്സുധീഃ ॥ 272 ॥
വർണജാലമിദം തദ്വദ്ബാഹ്യശാസ്ത്രം തു ലൗകികം ।
യസ്മിൻ ദേവി സമഭ്യസ്തം സ ഗുരുഃ സുചകഃ സ്മൃതഃ ॥ 273 ॥
വർണാശ്രമോചിതാം വിദ്യാം ധർമാധർമവിധായിനീം ।
പ്രവക്താരം ഗുരും വിദ്ധി വാചകം ത്വിതി പാർവതി ॥ 274 ॥
പഞ്ചാക്ഷര്യാദിമന്ത്രാണാമുപദേഷ്ടാ തു പാർവതി ।
സ ഗുരുർബോധകോ ഭൂയാദുഭയോരയമുത്തമഃ ॥ 275 ॥
മോഹമാരണവശ്യാദിതുച്ഛമന്ത്രോപദർശിനം ।
നിഷിദ്ധഗുരുരിത്യാഹുഃ പണ്ഡിതാസ്തത്ത്വദർശിനഃ ॥ 276 ॥
അനിത്യമിതി നിർദിശ്യ സംസാരം സങ്കടാലയം ।
വൈരാഗ്യപഥദർശീ യഃ സ ഗുരുർവിഹിതഃ പ്രിയേ ॥ 277 ॥
തത്ത്വമസ്യാദിവാക്യാനാമുപദേഷ്ടാ തു പാർവതി ।
കാരണാഖ്യോ ഗുരുഃ പ്രോക്തോ ഭവരോഗനിവാരകഃ ॥ 278 ॥
സർവസന്ദേഹസന്ദോഹനിർമൂലനവിചക്ഷണഃ ।
ജന്മമൃത്യുഭയഘ്നോ യഃ സ ഗുരുഃ പരമോ മതഃ ॥ 279 ॥
ബഹുജന്മകൃതാത് പുണ്യാല്ലഭ്യതേഽസൗ മഹാഗുരുഃ ।
ലബ്ധ്വാഽമും ന പുനര്യാതി ശിഷ്യഃ സംസാരബന്ധനം ॥ 280 ॥
ഏവം ബഹുവിധാ ലോകേ ഗുരവഃ സന്തി പാർവതി ।
തേഷു സർവപ്രയത്നേന സേവ്യോ ഹി പരമോ ഗുരുഃ ॥ 281 ॥
നിഷിദ്ധഗുരുശിഷ്യസ്തു ദുഷ്ടസങ്കൽപദൂഷിതഃ ।
ബ്രഹ്മപ്രലയപര്യന്തം ന പുനര്യാതി മർത്യതാം ॥ 282 ॥
ഏവം ശ്രുത്വാ മഹാദേവീ മഹാദേവവചസ്തഥാ ।
അത്യന്തവിഹ്വലമനാ ശങ്കരം പരിപൃച്ഛതി ॥ 283 ॥
പാർവത്യുവാച ।
നമസ്തേ ദേവദേവാത്ര ശ്രോതവ്യം കിഞ്ചിദസ്തി മേ ।
ശ്രുത്വാ ത്വദ്വാക്യമധുനാ ഭൃശം സ്യാദ്വിഹ്വലം മനഃ ॥ 284 ॥
സ്വയം മൂഢാ മൃത്യുഭീതാഃ സുകൃതാദ്വിരതിം ഗതാഃ ।
ദൈവാന്നിഷിദ്ധഗുരുഗാ യദി തേഷാം തു കാ ഗതിഃ ॥ 285 ॥
ശ്രീ മഹാദേവ ഉവാച ।
ശ്രുണു തത്ത്വമിദം ദേവി യദാ സ്യാദ്വിരതോ നരഃ ।
തദാഽസാവധികാരീതി പ്രോച്യതേ ശ്രുതിമസ്തകൈഃ ॥ 286 ॥
അഖണ്ഡൈകരസം ബ്രഹ്മ നിത്യമുക്തം നിരാമയം ।
സ്വസ്മിൻ സന്ദർശിതം യേന സ ഭവേദസ്യം ദേശികഃ ॥ 287 ॥
ജലാനാം സാഗരോ രാജാ യഥാ ഭവതി പാർവതി ।
ഗുരൂണാം തത്ര സർവേഷാം രാജായം പരമോ ഗുരുഃ ॥ 288 ॥
മോഹാദിരഹിതഃ ശാന്തോ നിത്യതൃപ്തോ നിരാശ്രയഃ ।
തൃണീകൃതബ്രഹ്മവിഷ്ണുവൈഭവഃ പരമോ ഗുരുഃ ॥ 289 ॥
സർവകാലവിദേശേഷു സ്വതന്ത്രോ നിശ്ചലസ്സുഖീ ।
അഖണ്ഡൈകരസാസ്വാദതൃപ്തോ ഹി പരമോ ഗുരുഃ ॥ 290 ॥
ദ്വൈതാദ്വൈതവിനിർമുക്തഃ സ്വാനുഭൂതിപ്രകാശവാൻ ।
അജ്ഞാനാന്ധതമശ്ഛേത്താ സർവജ്ഞഃ പരമോ ഗുരുഃ ॥ 291 ॥
യസ്യ ദർശനമാത്രേണ മനസഃ സ്യാത് പ്രസന്നതാ ।
സ്വയം ഭൂയാത് ധൃതിശ്ശാന്തിഃ സ ഭവേത് പരമോ ഗുരുഃ ॥ 292 ॥
സിദ്ധിജാലം സമാലോക്യ യോഗിനാം മന്ത്രവാദിനാം ।
തുച്ഛാകാരമനോവൃത്തിര്യസ്യാസൗ പരമോ ഗുരുഃ ॥ 293 ॥
സ്വശരീരം ശവം പശ്യൻ തഥാ സ്വാത്മാനമദ്വയം ।
യഃ സ്ത്രീകനകമോഹഘ്നഃ സ ഭവേത് പരമോ ഗുരുഃ ॥ 294 ॥
മൗനീ വാഗ്മീതി തത്ത്വജ്ഞോ ദ്വിധാഭൂച്ഛൃണു പാർവതി ।
ന കശ്ചിന്മൗനിനാ ലാഭോ ലോകേഽസ്മിൻഭവതി പ്രിയേ ॥ 295 ॥
വാഗ്മീ തൂത്കടസംസാരസാഗരോത്താരണക്ഷമഃ ।
യതോസൗ സംശയച്ഛേത്താ ശാസ്ത്രയുക്ത്യനുഭൂതിഭിഃ ॥ 296 ॥
ഗുരുനാമജപാദ്ദേവി ബഹുജന്മർജിതാന്യപി ।
പാപാനി വിലയം യാന്തി നാസ്തി സന്ദേഹമണ്വപി ॥ 297 ॥
ശ്രീഗുരോസ്സദൃശം ദൈവം ശ്രീഗുരോസദൃശഃ പിതാ ।
ഗുരുധ്യാനസമം കർമ നാസ്തി നാസ്തി മഹീതലേ ॥ 298 ॥
കുലം ധനം ബലം ശാസ്ത്രം ബാന്ധവാസ്സോദരാ ഇമേ ।
മരണേ നോപയുജ്യന്തേ ഗുരുരേകോ ഹി താരകഃ ॥ 299 ॥
കുലമേവ പവിത്രം സ്യാത് സത്യം സ്വഗുരുസേവയാ ।
തൃപ്താഃ സ്യുസ്സകലാ ദേവാ ബ്രഹ്മാദ്യാ ഗുരുതർപണാത് ॥ 300 ॥
ഗുരുരേകോ ഹി ജാനാതി സ്വരൂപം ദേവമവ്യയം ।
തജ്ജ്ഞാനം യത്പ്രസാദേന നാന്യഥാ ശാസ്ത്രകോടിഭിഃ ॥ 301 ॥
സ്വരൂപജ്ഞാനശൂന്യേന കൃതമപ്യകൃതം ഭവേത് ।
തപോജപാദിഅക്ം ദേവി സകലം ബാലജൽപവത് ॥ 302 ॥
ശിവം കേചിദ്ധരിം കേചിദ്വിധിം കേചിത്തു കേചന ।
ശക്തിം ദേവമിതി ജ്ഞാത്വാ വിവദന്തി വൃഥാ നരാഃ ॥ 303 ॥
ന ജാനന്തി പരം തത്ത്വം ഗുരൂദീക്ഷാപരാങ്മുഖാഃ ।
ഭ്രാന്താഃ പശുസമാ ഹ്യേതേ സ്വപരിജ്ഞാനവർജിതാഃ ॥ 304 ॥
തസ്മാത്കൈവല്യസിദ്ധ്യർഥം ഗുരൂമേവ ഭജേത്പ്രിയേ ।
ഗുരൂം വിനാ ന ജാനന്തി മൂഢാസ്തത്പരമം പദം ॥ 305 ॥
ഭിദ്യതേ ഹൃദയഗ്രന്ഥിശ്ഛിദ്യന്തേ സർവസംശയാഃ ।
ക്ഷീയന്തേ സർവകർമാണി ഗുരോഃ കരൂണയാ ശിവേ ॥ 306 ॥
കൃതായാ ഗുരുഭക്തേസ്തു വേദശാസ്ത്രാനുസാരതഃ ।
മുച്യതേ പാതകാദ്ഘോരാദ്ഗുരൂഭക്തോ വിശേഷതഃ ॥ 307 ॥
ദുഃസംഗം ച പരിത്യജ്യ പാപകർമ പരിത്യജേത് ।
ചിത്തചിഹ്നമിദം യസ്യ ദീക്ഷാ വിധീയതേ ॥ 308 ॥
ചിത്തത്യാഗനിയുക്തശ്ച ക്രോധഗർവവിവർജിതഃ ।
ദ്വൈതഭാവപരിത്യാഗീ തസ്യ ദീക്ഷാ വിധീയതേ ॥ 309 ॥
ഏതല്ലക്ഷണ സംയുക്തം സർവഭൂതഹിതേ രതം ।
നിർമലം ജീവിതം യസ്യ തസ്യ ദീക്ഷാ വിധീയതേ ॥ 310 ॥
ക്രിയയാ ചാന്വിതം പൂർവം ദീക്ഷാജാലം നിരൂപിതം ।
മന്ത്രദീക്ഷാഭിര്ര്ധ സാംഗോപാംഗ ശിവോദിതം ॥ 311 ॥
ക്രിയയാ സ്യാദ്വിരഹിതാം ഗുരൂസായുജ്യദായിനീം ।
ഗുരുദീക്ഷാം വിനാ കോ വാ ഗുരുത്വാചാരപാലകഃ ॥ 312 ॥
ശക്തോ ന ചാപി ശക്തോ വാ ദൈശികാംഘ്രിസമാശ്രയാത് ।
തസ്യ ജന്മാസ്തി സഫലം ഭോഗമോക്ഷഫലപ്രദം ॥ 313 ॥
അത്യന്തചിത്തപക്വസ്യ ശ്രദ്ധാഭക്തിയുതസ്യ ച ।
പ്രവക്തവ്യമിദം ദേവി മമാത്മപ്രീതയേ സദാ ॥ 314 ॥
രഹസ്യം സർവശാസ്ത്രേഷു ഗീതാശാസ്ത്രദം ശിവേ ।
സമ്യക്പരീക്ഷ്യ വക്തവ്യം സാധകസ്യ മദ്യാത്മനഃ ॥ 315 ॥
സത്കർമപരിപാകാച്ച ചിത്തശുദ്ധസ്യ ധീമതഃ ।
സാധകസ്യൈവ വക്തവ്യാ ഗുരുഗീതാ പ്രയത്നതഃ ॥ 316 ॥
നാസ്തികായ കൃതഘ്നായ ദാംഭികായ ശഠായ ച ।
അഭക്തായ വിഭക്തായ ന വാച്യേയം കദാചന ॥ 317 ॥
സ്ത്രീലോലുപായ മൂർഖായ കാമോപഹതചേതസേ ।
നിന്ദകായ ന വക്തവ്യാ ഗുരുഗീതാ സ്വഭാവതഃ ॥ 318 ॥
സർവ പാപപ്രശമനം സർവോപദ്രവവാരകം ।
ജന്മമൃത്യുഹരം ദേവി ഗീതാശാസ്ത്രമിദം ശിവേ ॥ 319 ॥
ശ്രുതിസാരമിദം ദേവി സർവമുക്തം സമാസതഃ ।
നാന്യഥാ സദ്ഗതിഃ പുംസാം വിനാ ഗുരുപദം ശിവേ ॥ 320 ॥
ബഹുജന്മകൃതാത്പാദയമർഥോ ന രോചതേ ।
ജന്മബന്ധനിവൃത്യർഥം ഗുരുമേവ ഭജേത്സദാ ॥ 321 ॥
അഹമേവ ജഗത്സർവമഹമേവ പരം പദം ।
ഏതജ്ജ്ഞാനം യതോ ഭൂയാത്തം ഗുരും പ്രണമാമ്യഹം ॥ 322 ॥
അലം വികൽപൈരഹമേവ കേവലോ മയി സ്ഥിതം വിശ്വമിദം ചരാചരം ।
ഇദം രഹസ്യം മമ യേന ദർശിതം സ വന്ദനീയോ ഗുരുരേവ കേവലം ॥ 323 ॥
യസ്യാന്തം നാദിമധ്യം ന ഹി കരചരണം നാമഗോത്രം ന സൂത്രം ।
നോ ജാതിർനൈവ വർണോ ന ഭവതി പുരുഷോ നോ നപുംസം ന ച സ്ത്രീ ॥ 324 ॥
നാകാരം നോ വികാരം ന ഹി ജനിമരണം നാസ്തി പുണ്യം ന പാപം ।
നോഽതത്ത്വം തത്ത്വമേകം സഹജസമരസം സദ്ഗുരും തം നമാമി ॥ 325 ॥
നിത്യായ സത്യായ ചിദാത്മകായ നവ്യായ ഭവ്യായ പരാത്പരായ ।
ശുദ്ധായ ബുദ്ധായ നിരഞ്ജനായ നമോഽസ്യ നിത്യം ഗുരുശേഖരായ ॥ 326 ॥
സച്ചിദാനന്ദരൂപായ വ്യാപിനേ പരമാത്മനേ ।
നമഃ ശ്രീഗുരുനാഥായ പ്രകാശാനന്ദമൂർതയേ ॥ 327 ॥
സത്യാനന്ദസ്വരൂപായ ബോധൈകസുഖകാരിണേ ।
നമോ വേദാന്തവേദ്യായ ഗുരവേ ബുദ്ധിസാക്ഷിണേ ॥ 328 ॥
നമസ്തേ നാഥ ഭഗവൻ ശിവായ ഗുരുരൂപിണേ ।
വിദ്യാവതാരസംസിദ്ധ്യൈ സ്വീകൃതാനേകവിഗ്രഹ ॥ 329 ॥
നവായ നവരൂപായ പരമാർഥൈകരൂപിണേ ।
സർവാജ്ഞാനതമോഭേദഭാനവേ ചിദ്ഘനായ തേ ॥ 330 ॥
സ്വതന്ത്രായ ദയാക്ലൃപ്തവിഗ്രഹായ ശിവാത്മനേ ।
പരതന്ത്രായ ഭക്താനാം ഭവ്യാനാം ഭവ്യരൂപിണേ ॥ 331 ॥
വിവേകിനാം വിവേകായ വിമർശായ വിമർശിനാം ।
പ്രകാശിനാം പ്രകാശായ ജ്ഞാനിനാം ജ്ഞാനരൂപിണേ ॥ 332 ॥
പുരസ്തത്പാർശ്വയോഃ പൃഷ്ഠേ നമസ്കുര്യാദുപര്യധഃ ।
സദാ മച്ചിത്തരൂപേണ വിധേഹി ഭവദാസനം ॥ 333 ॥
ശ്രീഗുരും പരമാനന്ദം വന്ദേ ഹ്യാനന്ദവിഗ്രഹം ।
യസ്യ സന്നിധിമാത്രേണ ചിദാനന്ദായ തേ മനഃ ॥ 334 ॥
നമോഽസ്തു ഗുരവേ തുഭ്യം സഹജാനന്ദരൂപിണേ ।
യസ്യ വാഗമൃതം ഹന്തി വിഷം സംസാരസഞ്ജ്ഞകം ॥ 335 ॥
നാനായുക്തോപദേശേന താരിതാ ശിഷ്യമന്തതിഃ ।
തത്കൃതാസാരവേദേന ഗുരുചിത്പദമച്യുതം ॥ 336 ॥
അച്യുതായ മനസ്തുഭ്യം ഗുരവേ പരമാത്മനേ ।
സർവതന്ത്രസ്വതന്ത്രായ ചിദ്ഘനാനന്ദമൂർതയേ ॥ 337 ॥
നമോച്യുതായ ഗുരവേ വിദ്യാവിദ്യാസ്വരൂപിണേ ।
ശിഷ്യസന്മാർഗപടവേ കൃപാപീയൂഷസിന്ധവേ ॥ 338 ॥
ഓമച്യുതായ ഗുരവേ ശിഷ്യസംസാരസേതവേ ।
ഭക്തകാര്യൈകസിംഹായ നമസ്തേ ചിത്സുഖാത്മനേ ॥ 339 ॥
ഗുരുനാമസമം ദൈവം ന പിതാ ന ച ബാന്ധവാഃ ।
ഗുരുനാമസമഃ സ്വാമീ നേദൃശം പരമം പദം ॥ 340 ॥
ഏകാക്ഷരപ്രദാതാരം യോ ഗുരും നൈവ മന്യതേ ।
ശ്വാനയോനിശതം ഗത്വാ ചാണ്ഡാലേഷ്വപി ജായതേ ॥ 341 ॥
ഗുരുത്യാഗാദ്ഭവേന്മൃത്യുർമന്ത്രത്യാഗാദ്ദരിദ്രതാ ।
ഗുരുമന്ത്രപരിത്യാഗീ രൗരവം നരകം വ്രജേത് ॥ 342 ॥
ശിവക്രോധാദ്ഗുരുസ്ത്രാതാ ഗുരുക്രോധാച്ഛിവോ ന ഹി ।
തസ്മാത്സർവപ്രയത്നേന ഗുരോരാജ്ഞാ ന ലംഘയേത് ॥ 343 ॥
സംസാരസാഗരസമുദ്ധരണൈകമന്ത്രം
ബ്രഹ്മാദിദേവമുനിപൂജിതസിദ്ധമന്ത്രം ।
ദാരിദ്ര്യദുഃഖഭവരോഗവിനാശമന്ത്രം
വന്ദേ മഹാഭയഹരം ഗുരുരാജമന്ത്രം ॥ 344 ॥
സപ്തകോടീമഹാമന്ത്രാശ്ചിത്തവിഭ്രംശകാരകാഃ ।
ഏക ഏവ മഹാമന്ത്രോ ഗുരുരിത്യക്ഷരദ്വയം ॥ 345 ॥
ഏവമുക്ത്വാ മഹാദേവഃ പാർവതീം പുനരബ്രവീത് ।
ഇദമേവ പരം തത്ത്വം ശ്രുണു ദേവി സുഖാവഹം ॥ 346 ॥
ഗുരുതത്ത്വമിദം ദേവി സർവമുക്തം സമാസതഃ ।
രഹസ്യമിദമവ്യക്തന്ന വദേദ്യസ്യ കസ്യചിത് ॥ 347 ॥
ന മൃഷാ സ്യാദിയം ദേവി മദുക്തിഃ സത്യരൂപിണീ ।
ഗുരുഗീതാസമം സ്തോത്രം നാസ്തി നാസ്തി മഹീതലേ ॥ 348 ॥
ഗുരുഗീതാമിമാം ദേവി ഭവദുഃഖവിനാശിനീം ।
ഗുരുദീക്ഷാവിഹീനസ്യ പുരതോ ന പഠേത് ക്വചിത് ॥ 349 ॥
രഹസ്യമത്യന്തരഹസ്യമേതന്ന പാപിനാ ലഭ്യമിദം മഹേശ്വരി ।
അനേകജന്മാർജിതപുണ്യപാകാദ്ഗുരോസ്തു തത്ത്വം ലഭതേ മനുഷ്യഃ ॥ 350 ॥
യസ്യ പ്രസാദാദഹമേവ സർവം
മയ്യേവ സർവം പരികൽപിതം ച ।
ഇത്ഥം വിജാനാമി സദാത്മരൂപം
ഗ്തസ്യാംഘ്രിപദ്മം പ്രണതോഽസ്മി നിത്യം ॥ 351 ॥
അജ്ഞാനതിമിരാന്ധസ്യ വിഷയാക്രാന്തചേതസഃ ।
ജ്ഞാനപ്രഭാപ്രദാനേന പ്രസാദം കുരു മേ പ്രഭോ ॥ 352 ॥
॥ ഇതി ശ്രീഗുരുഗീതായാം തൃതീയോഽധ്യായഃ ॥
॥ ഇതി ശ്രീസ്കന്ദപുരാണേ ഉത്തരഖണ്ഡേ ഈശ്വരപാർവതീ
സംവാദേ ഗുരുഗീതാ സമാപ്ത ॥
॥ ശ്രീഗുരുദത്താത്രേയാർപണമസ്തു ॥
Also Read:
Guru Gita Long Version Lyrics in Lyrics in Hindi | English | Bengali | Gujarati | Kannada | Malayalam | Oriya | Telugu | Tamil
