Nahusha Gita in Malayalam:
॥ നഹുഷഗീതാ ॥
॥ അഥ നഹുഷഗീതാ ॥
അധ്യായ 177
വൈശമ്പായന ഉവാച ।
യുധിഷ്ഠിരസ്തമാസാദ്യ സർപഭോഗേന വേഷ്ടിതം ।
ദയിതം ഭ്രാതരം വീരമിദം വചനമബ്രവീത് ॥ 1 ॥
കുന്തീമാതഃ കഥമിമാമാപദം ത്വമവാപ്തവാൻ ।
കശ്ചായം പർവതാഭോഗപ്രതിമഃ പന്നഗോത്തമഃ ॥ 2 ॥
സ ധർമരാജമാലക്ഷ്യ ഭ്രാതാ ഭ്രാതരമഗ്രജം ।
കഥയാമാസ തത്സർവം ഗ്രഹണാദി വിചേഷ്ടിതം ॥ 3 ॥
യുധിഷ്ഠിര ഉവാച ।
ദേവോ വാ യദി വാ ദൈത്യ ഉരഗോ വാ ഭവാന്യദി ।
സത്യം സർപോ വചോ ബ്രൂഹി പൃച്ഛതി ത്വാം യുധിഷ്ഠിരഃ ॥ 4 ॥
കിമാഹൃത്യ വിദിത്വാ വാ പ്രീതിസ്തേ സ്യാദ്ഭുജംഗമ ।
കിമാഹാരം പ്രയച്ഛാമി കഥം മുഞ്ചേദ്ഭവാനിമം ॥ 5 ॥
സർപ ഉവാച ।
നഹുഷോ നാമ രാജാഽഹമാസം പൂർവസ്തവാനഘ ।
പ്രഥിതഃ പഞ്ചമഃ സോമാദായോഃപുത്രോ നരാധിപ ॥ 6 ॥
ക്രതുഭിസ്തപസാ ചൈവ സ്വാധ്യായേന ദമേന ച ।
ത്രൈലോക്യൈശ്വര്യമവ്യഗ്രം പ്രാപ്തോ വിക്രമണേന ച ॥ 7 ॥
തദൈശ്വര്യം സമാസാദ്യ ദർപോ മാമഗമത്തദാ ।
സഹസ്രം ഹി ദ്വിജാതീനാമുവാഹ ശിബികാം മമ ॥ 8 ॥
ഐശ്വര്യമദമത്തോഽഹമവമന്യ തതോ ദ്വിജാൻ ।
ഇമാമഗസ്ത്യേന ദശാമാനീതഃ പൃഥിവീപതേ ॥ 9 ॥
ന തു മാമജഹാത്പ്രജ്ഞാ യാവദദ്യേതി പാണ്ഡവ ।
തസ്യൈവാനുഗ്രഹാദ്രാജന്നഗസ്ത്യസ്യ മഹാത്മനഃ ॥ 10 ॥
ഷഷ്ഠേ കാലേ മമാഹാരഃ പ്രാപ്തോഽയമനുജസ്തവ ।
നാഹമേനം വിമോക്ഷ്യാമി ന ചാന്യമഭികാമയേ ॥ 11 ॥
പ്രശ്നാനുച്ചാരിതാംസ്തു ത്വം വ്യാഹരിഷ്യസി ചേന്മമ ।
അഥ പശ്ചാദ്വിമോക്ഷ്യാമി ഭ്രാതരം തേ വൃകോദരം ॥ 12 ॥
യുധിഷ്ഠിര ഉവാച ।
ബ്രൂഹി സർപ യഥാകാമം പ്രതിവക്ഷ്യാമി തേ വചഃ ।
അപി ചേച്ഛക്നുയാം പ്രീതിമാഹർതും തേ ഭുജംഗമ ॥ 13 ॥
വേദ്യം യദ്ബ്രാഹ്മണേനേഹ തദ്ഭവാന്വേത്തി കേവലം ।
സർപരാജ തതഃ ശ്രുത്വാ പ്രതിവക്ഷ്യാമി തേ വചഃ ॥ 14 ॥
സർപ ഉവാച ।
ബ്രാഹ്മണഃ കോ ഭവേദ്രാജന്വേദ്യം കിം ച യുധിഷ്ഠിര ।
ബ്രവീഹ്യതിമതിം ത്വാം ഹി വാക്യൈരനുമിമീമഹേ ॥ 15 ॥
യുധിഷ്ഠിര ഉവാച ।
സത്യം ദാനം ക്ഷമാ ശീലമാനൃശംസ്യം ദമോ ഘൃണാ ।
ദൃശ്യന്തേ യത്ര നാഗേന്ദ്ര സ ബ്രാഹ്മണ ഇതി സ്മൃതഃ ॥ 16 ॥
വേദ്യം സർപ പരം ബ്രഹ്മ നിർദുഃഖമസുഖം ച യത് ।
യത്ര ഗത്വാ ന ശോചന്തി ഭവതഃ കിം വിവക്ഷിതം ॥ 17 ॥
സർപ ഉവാച ।
ചാതുർവർണ്യം പ്രമാണം ച സത്യം ച ബ്രഹ്മ ചൈവ ഹി ।
ശൂദ്രേഷ്വപി ച സത്യം ച ദാനമക്രോധ ഏവ ച ।
ആനൃശംസ്യമഹിംസാ ച ഘൃണാ ചൈവ യുധിഷ്ഠിര ॥ 18 ॥
വേദ്യം യച്ചാഥ നിർദുഃഖമസുഖം ച നരാധിപ ।
താഭ്യാം ഹീനം പദം ചാന്യന്ന തദസ്തീതി ലക്ഷയേ ॥ 19 ॥
യുധിഷ്ഠിര ഉവാച ।
ശൂദ്രേ ചൈതദ്ഭവേല്ലക്ഷ്യം ദ്വിജേ തച്ച ന വിദ്യതേ ।
ന വൈ ശൂദ്രോ ഭവേച്ഛൂദ്രോ ബ്രാഹ്മണോ ന ച ബ്രാഹ്മണഃ ॥ 20 ॥
യത്രൈതല്ലക്ഷ്യതേസർപ വൃത്തം സ ബ്രാഹ്മണഃ സ്മൃതഃ ।
യത്രൈതന്ന ഭവേത്സർപ തം ശൂദ്രമിതി നിർദിശേത് ॥ 21 ॥
യത്പുനർഭവതാ പ്രോക്തം ന വേദ്യം വിദ്യതേതി ഹ ।
താഭ്യാം ഹീനമതീത്യാത്ര പദം നാസ്തീതി ചേദപി ॥ 22 ॥
ഏവമേതന്മതം സർപ താഭ്യാം ഹീനം ന വിദ്യതേ ।
യഥാ ശീതോഷ്ണയോർമധ്യേ ഭവേന്നോഷ്ണം ന ശീതതാ ॥ 23 ॥
ഏവം വൈ സുഖദുഃഖാഭ്യാം ഹീനമസ്തി പദം ക്വ ചിത് ।
ഏഷാ മമ മതിഃ സർപ യഥാ വാ മന്യതേ ഭവാൻ ॥ 24 ॥
സർപ ഉവാച ।
യദി തേ വൃത്തതോ രാജൻബ്രാഹ്മണഃ പ്രസമീക്ഷിതഃ ।
വ്യർഥാ ജാതിസ്തദാഽഽയുഷ്മൻകൃതിര്യാവന്ന ദൃശ്യതേ ॥ 25 ॥
യുധിഷ്ഠിര ഉവാച ।
ജാതിരത്ര മഹാസർപ മനുഷ്യത്വേ മഹാമതേ ।
സങ്കരാത്സർവവർണാനാം ദുഷ്പരീക്ഷ്യേതി മേ മതിഃ ॥ 26 ॥
സർവേ സർവാസ്വപത്യാനി ജനയന്തി യദാ നരാഃ ।
വാങ്മൈഥുനമഥോ ജന്മ മരണം ച സമം നൃണാം ॥ 27 ॥
ഇദമാർഷം പ്രമാണം ച യേ യജാമഹ ഇത്യപി ।
തസ്മാച്ഛീലം പ്രധാനേഷ്ടം വിദുര്യേ തത്ത്വദർശിനഃ ॥ 28 ॥
പ്രാങ്നാഭിർവർധനാത്പുംസോ ജാതകർമ വിധീയതേ ।
തത്രാസ്യ മാതാ സാവിത്രീ പിതാ ത്വാചാര്യ ഉച്യതേ ॥ 29 ॥
വൃത്ത്യാ ശൂദ്ര സമോ ഹ്യേഷ യാവദ്വേദേ ന ജായതേ ।
അസ്മിന്നേവം മതിദ്വൈധേ മനുഃ സ്വായംഭുവോഽബ്രവീത് ॥ 30 ॥
കൃതകൃത്യാഃ പുനർവർണാ യദി വൃത്തം ന വിദ്യതേ ।
സങ്കരസ്തത്ര നാഗേന്ദ്ര ബലവാൻപ്രസമീക്ഷിതഃ ॥ 31 ॥
യത്രേദാനീം മഹാസർപ സംസ്കൃതം വൃത്തമിഷ്യതേ ।
തം ബ്രാഹ്മണമഹം പൂർവമുക്തവാൻഭുജഗോത്തമ ॥ 32 ॥
സർപ ഉവാച ।
ശ്രുതം വിദിതവേദ്യസ്യ തവ വാക്യം യുധിഷ്ഠിര ।
ഭക്ഷയേയമഹം കസ്മാദ്ഭ്രാതരം തേ വൃകോദരം ॥ 33 ॥
അധ്യായ 178
യുധിഷ്ഠിര ഉവാച ।
ഭവാനേതാദൃശോ ലോകേ വേദവേദാംഗപാരഗഃ ।
ബ്രൂഹി കിം കുർവതഃ കർമ ഭവേദ്ഗതിരനുത്തമാ ॥ 1 ॥
സർപ ഉവാച ।
പാത്രേ ദത്ത്വാ പ്രിയാണ്യുക്ത്വാ സത്യമുക്ത്വാ ച ഭാരത ।
അഹിംസാനിരതഃ സ്വർഗം ഗച്ഛേദിതി മതിർമമ ॥ 2 ॥
യുധിഷ്ഠിര ഉവാച ।
ദാനാദ്വാസർപോവാച ।സത്യാദ്വാ കിമതോ ഗുരു ദൃശ്യതേ ।
അഹിംസാ പ്രിയയോശ്ചൈവ ഗുരുലാഘവമുച്യതാം ॥ 3 ॥
സർപോവാച ।
ദാനേ രതത്വം സത്യം ച അഹിംസാ പ്രിയമേവ ച ।
ഏഷാം കാര്യഗരീയസ്ത്വാദ്ദൃശ്യതേ ഗുരുലാഘവം ॥ 4 ॥
കസ്മാച്ചിദ്ദാനയോഗാദ്ധി സത്യമേവ വിശിഷ്യതേ ।
സത്യവാക്യാച്ച രാജേന്ദ്ര കിഞ്ചിദ്ദാനം വിശിഷ്യതേ ॥ 5 ॥
ഏവമേവ മഹേഷ്വാസ പ്രിയവാക്യാന്മഹീപതേ ।
അഹിംസാ ദൃശ്യതേ ഗുർവീ തതശ്ച പ്രിയമിഷ്യതേ ॥ 6 ॥
ഏവമേതദ്ഭവേദ്രാജൻകാര്യാപേക്ഷമനന്തരം ।
യദഭിപ്രേതമന്യത്തേ ബ്രൂഹി യാവദ്ബ്രവീമ്യഹം ॥ 7 ॥
യുധിഷ്ഠിര ഉവാച ।
കഥം സ്വർഗേ ഗതിഃ സർപ കർമണാം ച ഫലം ധ്രുവം ।
അശരീരസ്യ ദൃശ്യേത വിഷയാംശ്ച ബ്രവീഹി മേ ॥ 8 ॥
സർപ ഉവാച ।
തിസ്രോ വൈ ഗതയോ രാജൻപരിദൃഷ്ടാഃ സ്വകർമഭിഃ ।
മാനുഷ്യം സ്വർഗവാസശ്ച തിര്യഗ്യോനിശ്ച തത്ത്രിധാ ॥ 9 ॥
തത്ര വൈ മാനുഷാല്ലോകാദ്ദാനാദിഭിരതന്ദ്രിതഃ ।
അഹിംസാർഥസമായുക്തൈഃ കാരണൈഃ സ്വർഗമശ്നുതേ ॥ 10 ॥
വിപരീതൈശ്ച രാജേന്ദ്ര കാരണൈർമാനുഷോ ഭവേത് ।
തിര്യഗ്യോനിസ്തഥാ താത വിശേഷശ്ചാത്ര വക്ഷ്യതേ ॥ 11 ॥
കാമക്രോധസമായുക്തോ ഹിംസാ ലോഭസമന്വിതഃ ।
മനുഷ്യത്വാത്പരിഭ്രഷ്ടസ്തിര്യഗ്യോനൗ പ്രസൂയതേ ॥ 12 ॥
തിര്യഗ്യോന്യാം പൃഥഗ്ഭാവോ മനുഷ്യത്വേ വിധീയതേ ।
ഗവാദിഭ്യസ്തഥാഽശ്വേഭ്യോ ദേവത്വമപി ദൃശ്യതേ ॥ 13 ॥
സോഽയമേതാ ഗതീഃ സർവാ ജന്തുശ്ചരതി കാര്യവാൻ ।
നിത്യേ മഹതി ചാത്മാനമവസ്ഥാപയതേ നൃപ ॥ 14 ॥
ജാതോ ജാതശ്ച ബലവാൻഭുങ്ക്തേ ചാത്മാ സ ദേഹവാൻ ।
ഫലാർഥസ്താത നിഷ്പൃക്തഃ പ്രജാ ലക്ഷണഭാവനഃ ॥ 15 ॥
യുധിഷ്ഠിര ഉവാച ।
ശബ്ദേ സ്പർശേ ച രൂപേ ച തഥൈവ രസഗന്ധയോഃ ।
തസ്യാധിഷ്ഠാനമവ്യഗ്രോ ബ്രൂഹി സർപ യഥാതഥം ॥ 16 ॥
കിം ന ഗൃഹ്ണാസി വിഷയാന്യുഗപത്ത്വം മഹാമതേ ।
ഏതാവദുച്യതാം ചോക്തം സർവം പന്നഗസത്തമ ॥ 17 ॥
സർപ ഉവാച ।
യദാത്മദ്രവ്യമായുഷ്മന്ദേഹസംശ്രയണാന്വിതം ।
കരണാധിഷ്ഠിതം ഭോഗാനുപഭുങ്ക്തേ യഥാവിധി ॥ 18 ॥
ജ്ഞാനം ചൈവാത്ര ബുദ്ധിശ്ച മനശ്ച ഭരതർഷഭ ।
തസ്യ ഭോഗാധികരണേ കരണാനി നിബോധ മേ ॥ 19 ॥
മനസാ താത പര്യേതി ക്രമശോ വിഷയാനിമാൻ ।
വിഷയായതനസ്ഥേന ഭൂതാത്മാ ക്ഷേത്രനിഃസൃതഃ ॥ 20 ॥
അത്ര ചാപി നരവ്യാഘ്ര മനോ ജന്തോർവിധീയതേ ।
തസ്മാദ്യുഗപദസ്യാത്ര ഗ്രഹണം നോപപദ്യതേ ॥ 21 ॥
സ ആത്മാ പുരുഷവ്യാഘ്ര ഭ്രുവോരന്തരമാശ്രിതഃ ।
ദ്രവ്യേഷു സൃജതേ ബുദ്ധിം വിവിധേഷു പരാവരാം ॥ 22 ॥
ബുദ്ധേരുത്തരകാലം ച വേദനാ ദൃശ്യതേ ബുധൈഃ ।
ഏഷ വൈ രാജശാർദൂല വിധിഃ ക്ഷേത്രജ്ഞഭാവനഃ ॥ 23 ॥
യുധിഷ്ഠിര ഉവാച ।
മനസശ്ചാപി ബുദ്ധേശ്ച ബ്രൂഹി മേ ലക്ഷണം പരം ।
ഏതദധ്യാത്മവിദുഷാം പരം കാര്യം വിധീയതേ ॥ 24 ॥
സർപ ഉവാച ।
ബുദ്ധിരാത്മാനുഗാ താത ഉത്പാതേന വിധീയതേ ।
തദാശ്രിതാ ഹി സഞ്ജ്ഞൈഷാ വിധിസ്തസ്യൈഷിണീ ഭവേത് ॥ 25 ॥
ബുദ്ധേർഗുണവിധിർനാസ്തി മനസ്തു ഗുണവദ്ഭവേത് ।
ബുദ്ധിരുത്പദ്യതേ കാര്യേ മനസ്തൂത്പന്നമേവ ഹി ॥ 26 ॥
ഏതദ്വിശേഷണം താത മനോ ബുദ്ധ്യോർമയേരിതം ।
ത്വമപ്യത്രാഭിസംബുദ്ധഃ കഥം വാ മന്യതേ ഭവാൻ ॥ 27 ॥
യുധിഷ്ഠിര ഉവാച ।
അഹോ ബുദ്ധിമതാം ശ്രേഷ്ഠ ശുഭാ ബുദ്ധിരിയം തവ ।
വിദിതം വേദിതവ്യം തേ കസ്മാന്മാമനുപൃച്ഛസി ॥ 28 ॥
സർവജ്ഞം ത്വാം കഥം മോഹ ആവിശത്സ്വർഗവാസിനം ।
ഏവമദ്ഭുതകർമാണമിതി മേ സംശയോ മഹാൻ ॥ 29 ॥
സർപ ഉവാച ।
സുപ്രജ്ഞമപി ചേച്ഛൂരമൃദ്ധിർമോഹയതേ നരം ।
വർതമാനഃ സുഖേ സർവോ നാവൈതീതി മതിർമമ ॥ 30 ॥
സോഽഹമൈശ്വര്യമോഹേന മദാവിഷ്ടോ യുധിഷ്ഠിര ।
പതിതഃ പ്രതിസംബുദ്ധസ്ത്വാം തു സംബോധയാമ്യഹം ॥ 31 ॥
കൃതം കാര്യം മഹാരാജ ത്വയാ മമ പരന്തപ ।
ക്ഷീണഃ ശാപഃ സുകൃച്ഛ്രോ മേ ത്വയാ സംഭാഷ്യ സാധുനാ ॥ 32 ॥
അഹം ഹി ദിവി ദിവ്യേന വിമാനേന ചരൻപുരാ ।
അഭിമാനേന മത്തഃ സൻകം ചിന്നാന്യമചിന്തയം ॥ 33 ॥
ബ്രഹ്മർഷിദേവഗന്ധർവയക്ഷരാക്ഷസ കിംനരാഃ ।
കരാന്മമ പ്രയച്ഛന്തി സർവേ ത്രൈലോക്യവാസിനഃ ॥ 34 ॥
ചക്ഷുഷാ യം പ്രപശ്യാമി പ്രാണിനം പൃഥിവീപതേ ।
തസ്യ തേജോ ഹരാമ്യാശു തദ്ധി ദൃഷ്ടിബലം മമ ॥ 35 ॥
ബ്രഹ്മർഷീണാം സഹസ്രം ഹി ഉവാഹ ശിബികാം മമ ।
സ മാമപനയോ രാജൻഭ്രംശയാമാസ വൈ ശ്രിയഃ ॥ 36 ॥
തത്ര ഹ്യഗസ്ത്യഃ പാദേന വഹൻപൃഷ്ടോ മയാ മുനിഃ ।
അദൃഷ്ടേന തതോഽസ്മ്യുക്തോ ധ്വംസ സർപേതി വൈ രുഷാ ॥ 37 ॥
തതസ്തസ്മാദ്വിമാനാഗ്രാത്പ്രച്യുതശ്ച്യുത ഭൂഷണഃ ।
പ്രപതൻബുബുധേഽഽത്മാനം വ്യാലീ ഭൂതമധോമുഖം ॥ 38 ॥
അയാചം തമഹം വിപ്രം ശാപസ്യാന്തോ ഭവേദിതി ।
അജ്ഞാനാത്സമ്പ്രവൃത്തസ്യ ഭഗവൻക്ഷന്തുമർഹസി ॥ 39 ॥
തതഃ സ മാമുവാചേദം പ്രപതന്തം കൃപാന്വിതഃ ।
യുധിഷ്ഠിരോ ധർമരാജഃ ശാപാത്ത്വാം മോക്ഷയിഷ്യതി ॥ 40 ॥
അഭിമാനസ്യ ഘോരസ്യ ബലസ്യ ച നരാധിപ ।
ഫലേ ക്ഷീണേ മഹാരാജ ഫലം പുണ്യമവാപ്സ്യസി ॥ 41 ॥
തതോ മേ വിസ്മയോ ജാതസ്തദ്ദൃഷ്ട്വാ തപസോ ബലം ।
ബ്രഹ്മ ച ബ്രാഹ്മണത്വം ച യേന ത്വാഹമചൂചുദം ॥ 42 ॥
സത്യം ദമസ്തപോയോഗമഹിംസാ ദാനനിത്യതാ ।
സാധകാനി സദാ പുംസാം ന ജാതിർന കുലം നൃപ ॥ 43 ॥
അരിഷ്ട ഏഷ തേ ഭ്രാതാ ഭീമോ മുക്തോ മഹാഭുജഃ ।
സ്വസ്തി തേഽസ്തു മഹാരാജ ഗമിഷ്യാമി ദിവം പുനഃ ॥ 44 ॥
വൈശമ്പായന ഉവാച ।
ഇത്യുക്ത്വാഽഽജഗരം ദേഹം ത്യക്ത്വാ സ നഹുഷോ നൃപഃ ।
ദിവ്യം വപുഃ സമാസ്ഥായ ഗതസ്ത്രിദിവമേവ ഹ ॥ 45 ॥
യുധിഷ്ഠിരോഽപി ധർമാത്മാ ഭ്രാത്രാ ഭീമേന സംഗതഃ ।
ധൗമ്യേന സഹിതഃ ശ്രീമാനാശ്രമം പുനരഭ്യഗാത് ॥ 46 ॥
തതോ ദ്വിജേഭ്യഃ സർവേഭ്യഃ സമേതേഭ്യോ യഥാതഥം ।
കഥയാമാസ തത്സർവം ധർമരാജോ യുധിഷ്ഠിരഃ ॥ 47 ॥
തച്ഛ്രുത്വാ തേ ദ്വിജാഃ സർവേ ഭ്രാതരശ്ചാസ്യ തേ ത്രയഃ ।
ആസൻസുവ്രീഡിതാ രാജന്ദ്രൗപദീ ച യശസ്വിനീ ॥ 48 ॥
തേ തു സർവേ ദ്വിജശ്രേഷ്ഠാഃ പാണ്ഡവാനാം ഹിതേപ്സയാ ।
മൈവമിത്യബ്രുവൻഭീമം ഗർഹയന്തോഽസ്യ സാഹസം ॥ 49 ॥
പാണ്ഡവാസ്തു ഭയാന്മുക്തം പ്രേക്ഷ്യ ഭീമം മഹാബലം ।
ഹർഷമാഹാരയാം ചക്രുർവിജഹ്രുശ്ച മുദാ യുതാഃ ॥ 50 ॥
॥ ഇതി നഹുഷഗീതാ സമാപ്താ ॥
Also Read:
Nahusha Gita Lyrics in Hindi | English | Bengali | Gujarati | Kannada | Malayalam | Oriya | Telugu | Tamil
